33 Зүблэлэй гэшүүд хэлэһыень дуулахадаа хиирэн гааража, элшэнэрые алаха гэбэ.
Мариягай Иосиф нүхэрынь үнэн сэдьхэлтэй хүн байжа, зоной урда басаганай нэрэ муугаар хэлүүлэн бузарлахагүйн тула түрэ хуримаа шэмээгүйхэн болюулха гэжэ шиидэбэ.
Аха дүүнэр бэе бэеэ, эсэгэнь хүбүүгээ үхэлдэ үгэхэ; баһа үхибүүдынь эхэ эсэгынгээ урдаһаа үһөөрхэн бодожо, тэдэнээ алаха.
Шабинь багшынгаа зэргэ болобол, барлагынь эзэнэйгээ зэргэ болобол, болохо даа. Хэрбээ гэрэй эзэниие Веельзевул гэжэ шолмосой нэрээр нэрлэбэл, тэрэнэй гэртэхиниие бүришье муухайгаар нэрлэхэ бэшэ гү?
Тэрэ үедэ таанарые барижа хааха, тамалха, алаха байха. Минии түлөө таанадые бүхы арадууд үзэн ядаха.
Хуули заадаг багшанар ба ахамад санаартан Иисус маниие хадхажа, энэ һургаалта үгэ хөөрэбэ гэжэ ойлгоод, тэрэ дороо тэрэниие барижа абаха гэһэн аад, улад зонһоо айба.
Тиихэдэ Хуули заадаг багшанар ба фарисейнүүд галзууралдан, энэ Иисусые яахамнайб гэжэ хоорондоо зүбшэбэ.
«Зараса болбол өөрынгөө эзэнһээ ехэ бэшэ юм» гэжэ хэлэһыемни һанана гүт? Намайе харшалһан байгаа, тиин таанарыешье харшалха. Минии үгэ дуулаһан байгаа, тиин таанарайшье үгэ дуулаха.
Таанадые мүргэлэй гэрһээ намнаха; энээнһээ гадна, таанарые алаха хюдахадаа Бурханда алба хэнэбди гэжэ һанадаг – тиимэ саг ерэхэ.
Иимэ юумэ дуулаһан хүнүүд зүрхэеэ доһолгон: – Аха дүүнэр аа, бидэ яаха болоо гээшэбибди? – гэжэ Пётрһоо, мүн бусадшье элшэнэрһээ һураба.
Эдэ үгэнүүдээ хэлэтэрынь хүн зон тэрэниие шагнажа байһанаа, мүнөө шаг шууяа табижа: – Иимэ хүн газар дээрэ ябаха ёһогүй. Энэ хүн амиды ябаха ёһогүй! – гэжэ хашхаралдаба.
Эдэ бүхэниие дуулахадаа Зүблэлэй гэшүүд хоро шараяа бусалжа, шүдөө хабиралдан байбад.
Хэдэн үдэрэй үнгэрһэн хойно еврейнүүд тэрэниие алаха гэжэ шиидэбэ,