28 Би энэ дэлхэйдэ Эсэгэһээ ерээб, мүнөө энэ дэлхэйе орхёод, Эсэгэдээ бусахамни.
28 Би эндэ Эсэгэһээ ерээб, мүнөө энэ дэлхэйе орхёод, Эсэгэдээ бусахамни.
Тиигэжэ буян хэшэгтээ хүртөөһэнэйнь һүүлдэ Иисусые тэнгэри өөдэ дэгдүүлэн абаа.
Тэнгэридэ абтаха сагайнгаа ойртожо байхада Иисус Иерусалим хото ошохо гэжэ хатуугаар шиидэбэ.
Иимэ ушар Паасхын һайндэрэй урдахана болоо һэн. Энэ дэлхэйе орхёод, Эсэгэдээ бусаха сагни ерэбэ гэжэ Иисус мэдэжэ байгаа. Энэ дэлхэйдэ үлэхэ шабинартаа тэрэ аргагүй дуратай һэн. Мүнөө тэрэнээ Иисус тон элеэр харуулба.
Эсэгэмни бүхы юумэ намда үгөө, би Бурханһаа ерээб, мүнөө иигээд Бурхандаа бусахамни гэжэ Иисус мэдэжэ байгаа.
«Би таанарһаа холодон ошохомни, теэд дахин таанарта бусахаб» гэхыемни дуулаа һэнта. Хэрбээ таанар намда дуратай байгаа һаа, минии Эсэгэдээ ошохо байһанда баярлаха һэнта, юундэб гэбэл, минии Эсэгэ намһаа нилээд дээгүүр юм.
Харуулха үнэн зүбынь минии талада юм, ушарынь хэлэбэл, би һөөргөө Эсэгэдээ бусахамни, тиин таанар намайе ондоо харахагүйт.
Һаяар иигээд таанар намайе ондоо харахагүйт, тиибэшье нэгэ хэды болоод, намайе дахин харахат.
Ши бүхы юумэ мэдэнэш, шамһаа асуухаһаашье урда мэдэнэш гэжэ бидэ ойлгобобди. Тиимэһээ ши Бурханһаа ерээш гэжэ бидэ этигэнэбди.
Мүнөө би намайе эльгээгшэдэ ошохомни. Теэд «ши хайшаа ошохошниб?» гэжэ таанарай хэнтнайшье намһаа һуранагүй.
Би дэлхэйдэ саашадаа байхаяа болёоб, шамдаа бусажа ерэхэмни, харин эдэмни дэлхэйдэ үлэхэнь. Гэгээн нангин Эсэгэмни аа! Өөрыншни нэрэ солын тулада, намда шинии үгэһэн эдэ хүнүүдые, ши бидэ хоёртол нэгэн адли байхынь тула абаран үлөөгыш даа.
Мүнөө би шамдаа бусахамни. Теэд минии баяр баясхалангые эдэнэймни намтай хубаалдан баясахын тула, газар дэлхэйдэ байһан дээрээ эдэ бүгэдые хэлэнэб.
Эсэгэмни аа, юртэмсэ дэлхэйн үшөө бии болоодүйдэ, шамтайгаа суг байхадаа суурхаһан минии алдар солоор намайгаа мүнөө өөртыгөө хамта суурхуула.
Иисус харюусаба: – Хэрбээ өөр тухайгаа минии өөрөөшье хэлээ һаамни, минии үгэнүүдтэ этигэхэдэ болохо юм, юундэб гэбэл, би хаанаһаа ерэһэнээ, хайшаа ошохо байһанаа мэдэнэб, харин таанар минии хаанаһаа ерэһые, хайшаа ошохыемни мэдэнэгүйт.
Иисус тэдээндэ харюусаба: – Хэрбээ Бурхан таанарай эсэгэ байгаа һаа, таанар намда дуратай байха һэнта, юундэб гэбэл, би Бурханһаа иишээ ерээб, Бурхандаа ошожо ябанаб. Би өөрһөөн ерээгүйлби – намайе Бурхан эльгээгээл!