Ma nee a se: ‹Hayaa ne kaŋ Abadantaa nʼa har, a nee: “Nʼna boro wii jina, ni yadda ka nga kabe almanoo mo taa!”› Ma nee a se koyne: ‹Hayaa ne kaŋ Abadantaa nʼa har, a nee: “Nongoo kaŋ ra hanšey na Nabot kuroo logu, no din hunday ra i ga ni mo kuroo logu.”›»
Kaŋ laboo izey dii gondoo deeji kaboo ga, i nee cere se: «Šikka sii kaŋ boraa woo borowiikaw no, zama a hallasi teekoo ra, amma Dike sʼa naŋ a ma huna.»
‹Bi ay dii Nabot nda nga izʼaroo kuroo kaŋ nʼnʼa mun, nga cine no ay gʼa tee ni mo se faari follokaa woo da ra. Agay, Abadantaa kʼa har.› Woo maaganda se, a zaa kʼa warra faaroo ra, ka sawa nda Abadantaa šennoo.»
Amma nda boro ga konna nga cinaa, nda a na kumsay hirri a se, de a gaaru a se kʼa kar buuyan karyan, affaa buu, nda a zuru ka koy koyrawey wey affoo ra,
Boroyaŋ koy nee kokoyoo se kaŋ Žowab zuru ka koy sargari tonadogoo jere Abadantaa hukkumoo ra. Sulaymaana na Yoyada izʼaroo Benaya sanba ka nee a se: «Koy a wii.»