«Boro kaŋ kaa ay do, de a manʼay daŋ nga baabaa, nda nga ɲaa, nda wandoo, nda nga zankey, nda armey, nda woymey jine, a manʼay daŋ mo nga boŋ hundoo jine, boraa si hin ka tee ay taalibi.
Wa hanna cijin nda zaari, war ma Irkoy ŋaaray waati kul hala war ma duu sahã ka hun hayey wey kul cire kaŋ ga hima ka tee, nda ka kay Boro-izʼaroo jine.»
hala borey kul ma Izʼaroo beerandi sanda takaa kaŋ nda i ga Baabaa Irkoy beerandi. Boro kaŋ si Izʼaroo beerandi si Baabaa Irkoy beerandi kaŋ nʼa sanba.
Boraa no kaŋ ga šelaŋ nga ɲaa nda nga baabaa ga ka nee: ‹Ay sʼi guna!› Boraa no kaŋ si nga armey bay, a si nga izey bay. Zama i na ni šenney dii, i na ni amaanaa dii.
Macin se war gʼay sargarey nda ay nooyaney tee yaada kaŋ ay yaamar war mʼi kaa ay gorodogoo ra? Nʼga ni izey beerandi ka bisa agay hala nongu kaŋ ra war ga sargaroo kaŋ Izirayel, ay jamaa gʼi kaa nga nongu henney ka war boŋ naasandi.›