Bɛ lɛ taman yii, man pii ka nɛ: «Ka ma toa walan ma dinsɔɔ̃, ka ma toa walan ma wuu pɛ kɔsɛkɔsɛ. Maa zaman bɔ̀n baa, sɛnɛ, ka nyan pɛ mà ka n ma foo wɛɛ wa.
Lawa a boo gii-dalin paǹ li. Ma foo ziziɛ̃, ma gɔ̀nɔn yii n bìn diɛ. Man ka yɔ mi a la yii-n wole bɛ́ lɔn ka min mɛn bɛ́ duvɛ̃ ná a yii ganaa. Dɛnaa Lawa a lɛa nɛ, ka a boon kɛn nɛ, á ǹ pɛ ma nɛ.
Áh! Ma nɔ̀! Ma nɔ̀! Ma nə n duwii là paparɛɛ gɔn! Ma foo n die puri! Ma gɔ̀nɔn tumaa n bìn diɛ. Ma a n lɛ tiɛ̃ doɛ̃ wa. A giala, ma bɛn wuu ma, ka ziabaa ǹ lɛ-dɛ nɛ.
Áh! Man zoɛ̃ li ma goã diə gole ne, zii tɔ-wɔlen bɛ́ nɛn bɛ̀ ǹ golee bǎã mɛn nɛ. Ma á re maa zaman toɛ walan, ma wo sɔsɔɔ man bɔ ǹ li. Minin giala da kanaa wolen manɛ, Naarɛbaalin manɛ!
Má bɛa bìn diɛ kɛ tumaa ma, ma foo ziziɛ̃. Ma lɛ n bìn diɛ nyɛ́ɛ gɔn, ma pàã nya. Ma a boe la ma á gole ma goãn la wa. Tɔrɔ mɛn yoo wɔ ganaa, ma nə n yii diɛ koe lɛawaa kɛ la kiĩn ni, Dɛnaa Lawa bɛ́ re die yui ǹ gialaa ǹ mɛn pinaa.