Abrahamu na á kaa tán, á n mìi kuməə tán. Á yaa wɔ a din gɔ́ɔ̃ nɛ bɛ̀ á n pii: «Giĩ lɛ̀ paabiɛ, bɛ á tɔn nɛ yii sonbore? Saaraa dɔ lɛ̀ pɔmanangɔrɔ n ke, bɛ á boe la a nɛ yɛ doo?»
Lawa tɔ́n pɛ kɛnɛn: «Haayii dɛ! N lɔ Saaraa kɛ lɛ á re nɛgiĩ yii n wɔ lɛa, n tá re a tɔ koe Izaaki. Ma lɛ kɔ kɔn la mɛn wɔ, man die bɛ lɛ doɛ kɔn nɛ, a laanka a tɔrɔn mɛnɛn bɛ́ re yii a kio. Ma ba n lɛ boe wa. A n lɛ kɔ kɔn la lɛa yǎa duduu.
Bɛ̀ ń ma loo pelo, ń ma bɔ tán kɛ la, ma á re goɛ̃ durii ni n la. Ma n die goɛ̃ bibiə̃ wole lɛa, gùli lɛa, kanaa kɛ gɔ́ɔ̃ nɛ biikoo tumaa li. Bɛ̀ min woo min n ma yɛ, á die ma dii.»
Ma á re ǹ taasiɛ biɛ goon, ka sii zɛnaa ǹ gɔn goon ne, màn mɛn bɛ́ toɛ, ǹ nyɛ́ɛ baa ma yii ni yǎa duduu. Ka bɛ-n kəni, ǹ tá re yii-nyɛɛ yii, ǹ dinin ni ka ǹ nɛnyaanan dɔn nɛ ǹ kio.