Davida pɛ Abisayii laanka a dí-nyalin tumaa nɛ: «Bɛ̀ maa nɛgiĩ, masɛ din a yɛ ǹ nɛ tá giɛ li a ma nyin bɔ, sanparɛ ka Bɛnzamɛn tɔrɔ min kɔsɔ kɛ nɛ? Bɛ̀ Dɛnaa Lawa na á pɛ nɛ, mà a lɛn baraa lɛ bíi, ka toa a bíi.
Ká tɔɔn-lɛduə̃li bɛ́ lɔn, a na a tɔɔn lɛduĩ. Bɛ̀ á n gɔn saa ǹ li, maǹ nə n lɛ soekɔn. A n sère nɛn guĩ a kolɔn. Sere daanan mɛnɛn bɛ́ nɛn nə́ ǹ kio, a n woe bɛn nɛ sɛlɛlɛ.»
Sɛnɛ, Dɛnaa Lawa n pii: Nɛ ǹ dan yiri á boe a nɛnyaan tiɛɛ̃n ganaa? A nɛ mɛn yɛ, a kɔn-narɛɛ á nyɛɛ ka bɛ nɛ? Ta bɛ din yiri á boe, masɛ yiri á boe n ne duduu wa.
Á ke, biikoo kɔ́n tá re doe, á dɔ dinin, ka á re sawɛɛ, didie wo a piɛ, ka masɛ dinsɔɔ̃ toa walan. Sɛnɛ, ma bie ma dinsɔɔ̃ wa, maa Díi tá kun ka ma nɛ.