bɛ̀ n tá n màn-bii gii kɔn ka bòonaan nɛ, bɛ̀ n ga nɔmaa-wɔlen walan, ka bɛ-n kəni, n tɛ fúlu á re boe tèlò-n, nsɛ a wɔlɔ tì n die goɛ̃ ka penleen bɛ́ lɔn.
Ka kaa màn-bii gii kɔn ka bòonaa nɛ, ka kiɛnlɛ bũ doobaan manɛ, ǹ mɛnɛn kion bɛ́ a banban ka mɔnaa wɔ mɔnaa wɛɛnaa ganaa, ka nyan nə n dɔ̀ɔ̃ wɔ ka dɔɔ̃n nɛ wa.
A mɛnɛɛ min la wa, a n giɔ̀mɔ lɛ koa ǹ màn koe giɔ̀mɔ-saali la, a wurumu biɛ wa. Bòo bɛ́ min mɛn ganaa, a n màn-bii koe bɛ la, min mɛn gɔ̀nɔn kooro bɛ́ nɛ, a n mɔnaa koe bɛ la.
Lawa a boo n pii dɔn: «Bɛ̀ bòo tá n zɔ́ɔ ganaa, màn kɔ la a bii, bɛ̀ mu boro tá a ganaa, mu kɔ la a mi. A giala, bɛ̀ n tá zɛnɛɛ miɛ̃, a n goon ka ma n sìi diɛ a ganaa!»