17 Á ke Dɛnaa Lawa á re n zuĩ sɔsɔɔ. Á re n kuĩ kaka,
Kanaa lɛ n min baraan gɔn. Lawa din nə n gɔn koe kiri-kurulin yii lɛ. Bɛ̀ a din bie wa, die kɔsɔ nɛ?
«Wàa mɛn nə kànaa n wɔ lɛa? N dɔɔ̃n kɔ́n tá kànaa? A n siɛ lɔn kəni n tá yala foɛ̃ kànaa. Ń sɛlɛ kelen mìin ni. Ń susu ǹ bǎã fɔ̃ gɛ̀fu kɛ nɛ n wɔ lɛa.
a tɔn wo n birikəə̃ tán ka guruguru bɛ́ lɔn gána gole kɔn nɛ. Nsɛ mɛn bɛ́ sìi diɛ n mìinaa a kion ganaa, n tá re giɛ̃ walan, ka n ziabaa ǹ wotoro sonboren kɛn nɛ!
Taãn nɛ, Dɛnaa Lawa a da ǹ boo á ke: «Kanna kəni, man die gána lɛ a minin zuĩ sɔsɔɔ ma ganaa. Man die dɔlɔ boe ǹ ganaa, ǹ ba re n boe a-n wa.
Kiãn manə ǹ dí-nyalin diɛ woe giɛ mu li. Ǹ nə́ dɔ tùn lɛ-a, sɛnɛ, mu banban. Maǹ nə n bɔyɛɛ ǹ lon kooromaa. Ǹ foo ziziɛ̃, ǹ yɔrɔ kɔsɛ, ǹ nə́ n mìi kuməə.