Dɛnaa Lawa, maa Lawa, n siin mɛnɛn yɔrɔ bɔ wɔa lɛa, ń kaãbaa ǹ siin zɛnaa, ǹ tá dadara. N miã din banban. Man li ma bɛ lɛ pɛ, ma timəə la, sɛnɛ, ǹ bɛ́ ǹ nə́ mɔnaa ǹ nə́ la yii ni.
E minbuiinin! Sii mɛn bɛ́ siĩni, a bɛ́ á bɛ pɛ ka nɛ. Dɛnaa Lawa bɛ́ giɛ li mà ka sii mɛn zɛnaa, a bɛ́ á bɛ pɛ ka nɛ: a n mà ka lɛ kɔ sii pepere zɛnaa ganaa, ka toa sii bǐɛ̃ zɛnaa kɔɔ̃n kɔ ka ganaa, ka Lawa a zii tɔ wɔ ka din-gisiĩ ni.
«Boo da zaman tumaa nɛ ka Lawa a wúlu-bɔlen ne n pɛ ǹ nɛ: A lɛ̀ pɔsɔbaa n ka kɛ nɛ, ka nə n lɛ-sɔɔ, ka n gɛ̀ loen loe, mui sooro laanka a sɔbaabaa ǹ wɔ li. Taãn nə n pɛ, ka n bɛa lɛ soɛ lɛ zɛnɛɛ masɛ tɔ la?