«Mu boro bɛ́ kasɛn mɛnɛn tumaa ganaa, ka daa! Mu á ke! Ka daa, ta wɔrɔ ba ka lon wa! Ka màn-bii pii ka bii, kooro ne! Ka daa, ta wɔrɔ ba ka lon wa, ka duvɛ̃ laanka bɔ̀nyaa pii!
Lawa a kiibaa lɛ n kɔnboe ka gɔn màn durii kɔ́n nɛ wuru-n. Giĩ goon nə́ woo n mìi na bɛa gɔn màn lɛ ganaa, á wusoo á saa á duru. A foo kɔɔ̃n kɔ á la yii ni, yǎa á woo n gɔn màn din tumaa sã á n bɔyaa á daa bɛa wuru lɛ pii.
Lawa bɛ́ re a din a min mɛn boe diɛ, Muizu ga a ganaa, mà asɛ tɔ ziziɛ̃ bɛa lɛa, mà bɛ á naforo gole lɛa á la Ezipti gána a naforon kɛn manɛ, a giala, a yii na á goã doa-n saraa kɛ la.
Wɔ dɔɔ̃nɔn nə́ gɔ̀lɔ̀baa yɛ ka Sère Nɛ mà kɛ pàã nɛ, ka ǹ siérebaa ǹ boo pàã nɛ. Haalɛ ta maǹ giɛ̃ bɛa lɛa, ǹ tá lɛ koe bɛ ganaa á la ǹ yiikoonaabaa nɛ.
Bɛ lɛ nɛ, ma á yiri koe n la: Bɛ̀ n tá zoɛ̃ mà n pàãma baa min sonborebaa gɔ́ɔ̃ nɛ, sana mɛn bɛ́ ǹ ná a *yoreen kɔ ka tɛ nɛ, da bɛ pii ma din lon n tɔn pàãma baa. Da mɔnaa fufun pii ma lon n wɔ n ganaa, n nə n tontoro a sìi kɛ duru ni. Dagòã pii n lɔ n yiin ganaa, ǹ tɔn wɔlɔ yɛ.