A mìinaa tɔ́n pɛ nɛ: «Á siĩni, dí-nyali sonbore, bɔlɔgoondɛnaa. Ma n nə́ n bɔlɔgoondɛnaa baa sii boɛɛn nɛ, bɛ lɛ taman yii, masɛ á die n koɛ sii gole mìi la. Da n nyɛnyɛɛ kun ka masɛ nɛ.»
Kii lɛ á die pii a gusin-dɛnan lɛn manɛ: «Ma Di Lawa barka da kasɛn mɛnɛn ganaa, á kiibaa ǹ bǎã zɛnaa á koa ka nɛ haalɛ kanaa a giala kɔ waáraa, ka da giã kaa bǎã nɛ.
Bɛ̀ baa-silin tá daraa ǹ bǎã nɛ, maǹ kɔn lɛ si ǹ sii kakan diɛ ǹ dinin mìi ni, saraa ǹ màn mɛn bɛ́ a beleboe wa, ǹ tá giɛ bɛ li. Sɛnɛ, saraa ǹ màn mɛn bɛ́ re goɛ̃ a ná a ziziɛ̃ wa, wɔsɛn man zɛnɛɛ wɔ á giɛ bɛ li.
Ka n too kɔ, ma dɔɔ̃n narɛɛ wolen lɛn. Min mɛnɛn bɛ́ doobaan lɛa kanaa minin yii li, Lawa na á bɛn lɛn bɔ, mà ǹ pàãman baa goleemali gɔ́ɔ̃ nɛ, ǹ Lawa a piɛ dɔ yɛ. Lawa na á n lɛ kɔ, mà á die bɛ lɛ koe a narɛɛ wolen la.