20 Иессей уолун Давид үҥүүтэ бүттэ.
Ханна барыамый Эн Тыыҥҥыттан? Ханна куотуомуй Эйигиттэн?
Сүрэхтэрэ сыа буолан, аһынары умналлар, бэрдимсийэн-үтүөмсүйэн саҥараллар.
Санньыар санааттан сүрэҕим айманан, сир уһугуттан Эйигин ыҥырабын. Оо, сирдээн таһаар дуу миигин үөһэ урут кыайан дабайбатах туруук хайабар;
Эн Дьиэҕэр мин үйэлэр тухары олоруум, Эн кынатыҥ хаххатыгар хорҕойуум. Села
Иһит, Айыы Тойон, мин үҥэрбин, болҕой ааттаһар саҥабын.
Айыы Тойон улуу, онон улуу айхал Киниэхэ ананыахтаах; Кини хайа да таҥаратааҕар ытыктаныахтаах.
Халыан уу тыыммын хаайбыта, түгэҕэ биллибэт чүөмпэ миигин мэҥиэстибитэ, төбөбөр муора салахайа иилистибитэ.
Тоҕус саҕана Иисус улаханнык саҥаран: «Элои! Элои! Ламма савахфани?» – диэбитэ. (Ол аата, тылбаастаатахха – «Таҥарам, Таҥарам! Эн Миигин тоҕо хааллардыҥ?»)
Ол эрээри Таҥара өлөр өлүү бохсубутун үрэйэн, Кинини тилиннэрбитэ: өлүү Кинини хайдах да бохсон илдьэ хаалар кыаҕа суоҕа.
«Үөһэ тахсарыгар» диэн Кини маҥнай сир аллараа түгэҕэр түһэ сылдьыбытын туһунан этиллэр буолбатах дуо?
Мин киниэхэ: «Тойонуом, эн билэҕин», – диэн хоруйдаабытым. Онуоха эппитэ: «Бу улуу кутурҕантан кэлбит дьон, кинилэр таҥастарын Бараан Оҕотун Хааныгар сууйан туртаппыттара.
