34 «Кыыһым, эйигин итэҕэлиҥ быыһаата, – диэбитэ Иисус. – Чэ, эйэни кытта дьиэлээ уонна аны итинник ыалдьыма».
Онно Киниэхэ хас да киһи тэллэххэ сытар босхоҥ киһини аҕалбыттара. Иисус кинилэр итэҕэллэрин көрөн, ыарыһахха эппитэ: «Эрдий, тоойуом! Аньыыҥ-хараҥ бырастыы буолла».
Иисус эргиллэн, көрөн баран эппитэ: «Кыыһым, эрдий! Эйигин итэҕэлиҥ быыһаата». Бу кэмтэн дьахтар үтүөрэн хаалбыта.
«Чэ, бар, итэҕэлиҥ эйигин быыһаата», – диэбитэ Иисус. Сонно Вартимей хараҕынан көрөр буолан, суол устун Кинини батыһан барбыта.
Элбэх киһини үтүөрдүбүт буолан, ыарыһах эрэ барыта Кинини таарыйаары, биир кэм саба түһэ турара.
Таарыйаатын, хаана барара тохтоон үтүөрэн хаалбыта, ону бүтүн этинэн-хаанынан билбитэ.
Субу аҕай туох буолбутун билэн титирэс буола куттаммыт дьахтар Кини атаҕын тумсугар сиргэ бүк түһэн, барытын кырдьыгынан кэпсээн биэрбитэ.
Онтон киниэхэ эппитэ: «Чэ, туран бар, итэҕэлиҥ эйигин быыһаата».
«Эн көрөр буолуоҥ! Эйигин итэҕэлиҥ быыһаата», – диэбитэ Иисус.
Кини дьахтарга эппитэ: «Итэҕэлиҥ эйигин быыһаата, эйэни кытта бар».
Иисус эппитэ: «Кыыһым, эрдий! Эйигин итэҕэлиҥ быыһаата. Эйэни кытта бар».
кини Павел этэр тылын истэ олорбута. Павел киниэхэ хараҕын хатаан, бу киһи итэҕэлэ кинини үтүөрдэр кыахтааҕын көрөн,
Манна балай да сылдьа түспүттэрин кэннэ, бырааттара кинилэри ыыппыт дьонноругар төттөрү эйэни кытта атаарбыттара.
Хаайыы харабыла Павелга илдьити тиэрдибитэ: «Тойоттортон дьаһал кэллэ. Эһигини босхолуур үһүбүн. Онон тахсан эйэни кытта барыҥ».
хайаҕыт эмэ «Чэ, эйэни кытта барыҥ, ичигэстик таҥна, үчүгэйдик аһыы-сии сылдьыҥ» диэн баран, аһыылларыгар ас, таҥналларыгар таҥас бэрсибэтэҕинэ, ити эппитэ туох туһалаах буолуой?