20 Үһүс кулута кэлэн эппит: „Тойонуом! Эн миэхэ биэрбит кыһыл көмүс манньыатыҥ бу баар, мин маны харыстаан былаакка суулаан уура сырыттым.
Биир талааны ылбыт кулут эмиэ тиийэн кэлэн: „Тойонуом! – диэбит. – Эн ыспатах бааһынаҕар быһар, тохпотох хонуугар хомуйар кытаанах киһигин мин билэр этим.
Суолга туруон иннинэ уон кулутун ыҥыран ылбыт, уонна барыларыгар биирдии кыһыл көмүс манньыаты биэрэн баран: „Мин төннүөхпэр диэри, бу маны эргитээриҥ“, – диэбит.
Онуоха тойоно: „Эн эмиэ биэс куораты салайа ылаҕын“, – диэбит.
Эн дьэбиргин – уурбатах сиргиттэн ыларгын, ыспатах бааһынаҕыттан хомуйаргын билэр буоламмын, эйигиттэн куттаммытым“.
Сүгэ хайыы-үйэ мас төрдүгэр сытар: ханнык баҕарар маһы, үтүө аһы биэрбэт буоллаҕына, кэрдэн уокка быраҕаллар».
Эһиги Миигин „Тойоммут! Тойоммут!“ диэн ыҥыраҕыт эрээри, этэрбин тоҕо толорбоккутуй?
Онуоха илиитэ-атаҕа өлүнньүк таҥаһынан сууламмыт киһи тахсан кэлбитэ; сирэйэ былаатынан саба баайылла сылдьара. «Сирэйин сабыытын сүөрүҥ, бардын», – диэбитэ Иисус турар дьоҥҥо.
итиэннэ Иисус төбөтүн саппыт былааттара, таҥаһы кытта буолбакка, туспа сууланан сытарын көрбүтэ.
Онон үтүөнү хайдах оҥорору билэ-билэ, ону оҥорбот киһи аньыыны оҥорор.