39 Бастаан иһээччилэр буойбуттарыгар өссө күүскэ үөгүлээбитэ: «Давид Уола, абыраа!»
Давид үөрэтиитэ. Хайа хаспаҕар сылдьан үҥүүтэ. Куолаһым муҥунан мин Айыы Тойону ыҥырдым, куолаһым муҥунан Айыы Тойонтон ааттастым.
Көрдөһүҥ, оччоҕо эһиэхэ бэриллиэҕэ; көрдөөҥ, оччоҕо булуоххут; тоҥсуйуҥ, оччоҕо эһиэхэ ааны аһыахтара.
«Тоҕо маннык куттаҕаскытый, кэмчи итэҕэллээхтэр?» – диэбитэ Иисус. Кини туран тыалы, долгуну буойарын кытта, сонно чуумпуран хаалбыта.
Иисус мантан баран эрдэҕинэ, кэнниттэн хараҕа суох икки киһи батыспыттара. Кинилэр: «Иисус, Давид Уола, абыраа биһигини!» – диэн үөгүлэһэ испиттэрэ.
Эһигини, сокуонньуттары, сор-муҥ күүтэр! Эһиги билии-көрүү күлүүһүн ылан баран, бэйэҕит да киирбэтэххит, киириэн да баҕалаахтары киллэрбэтэххит».
Онтон Иисус кинилэргэ Таҥараҕа өрүүтүн үҥэ сылдьыахтаахтарын, санааларын түһэриэ суохтаахтарын туһунан домоҕу кэпсээбитэ:
Киниэхэ таарыйтара, быыкаа оҕолору аҕалтаабыттара; үөрэнээччилэрэ ону көрөн буойа сатаабыттара.
Кини хаһыытыы түспүтэ: «Иисус, Давид Уола, миигин абыраа!»
Иисус тохтоон, кинини Бэйэтигэр аҕалтарбыта. Чугаһаан кэлбитигэр:
Дьон быыһыгар турар сорох фарисейдар: «Үөрэтээччи! Үөрэнээччилэргин буой эрэ», – диэбиттэрэ.
Маны этэ турдаҕына, синагога тойонугар дьиэтиттэн киһи кэлэн: «Кыыһыҥ быһынна, – диэн эппитэ. – Онон Үөрэтээччини түбүгүрдүмэ».
Миигин киниттэн быыһаа диэн, мин Айыы Тойонтон үс төгүллээн көрдөспүтүм.