38 Кини хаһыытыы түспүтэ: «Иисус, Давид Уола, миигин абыраа!»
Ыраахтааҕы Таҥараттан үөрүөҕэ-көтүөҕэ; албын тыллаахтар хам бараннар, Таҥаранан андаҕайааччы барыта өрөгөйдүөҕэ.
Ол иһин дьон сөҕөн: «Ама бу Христос, Давид Уола буолуо дуо?» – дэһиспиттэрэ.
Ол дойдуга олохтоох хананей омук дьахтара Киниэхэ кэлэн: «Тойонуом, Давид Уола, абыраа! – диэн хаһыытаабыта. – Кыыһым абааһыга буулатан, сору көрдө».
Архиерейдар уонна сокуонньуттар, Кини оҥорор дьикти дьайыыларын көрөн, итиэннэ оҕолор Таҥара Дьиэтин иһигэр: «Давид Уолугар осанна!» – диэн хаһыытыылларын истэн, абаран эппиттэрэ:
Иисус иннигэр-кэннигэр иһэр дьон халыҥ халҕаһалара: «Осанна Давид Уолугар! Айыы Тойон аатыгар Кэлэн Иһээччи алгыстаах! Осанна мэҥэ халлааҥҥа!» – диэн хаһыытаһаллара.
Иисус мантан баран эрдэҕинэ, кэнниттэн хараҕа суох икки киһи батыспыттара. Кинилэр: «Иисус, Давид Уола, абыраа биһигини!» – диэн үөгүлэһэ испиттэрэ.
«Иисус Назорей ааһан иһэр», – диэбиттэрэ.
Бастаан иһээччилэр буойбуттарыгар өссө күүскэ үөгүлээбитэ: «Давид Уола, абыраа!»
«Мин, Иисус, бу туһунан эһиэхэ сэттэ сиэркэпкэ туоһулаттара Аанньалбын ыыттым. Мин Давид силиһинэбин, сарсыардааҥҥы сырдык сулуспун».