44 Онуоха илиитэ-атаҕа өлүнньүк таҥаһынан сууламмыт киһи тахсан кэлбитэ; сирэйэ былаатынан саба баайылла сылдьара. «Сирэйин сабыытын сүөрүҥ, бардын», – диэбитэ Иисус турар дьоҥҥо.
Кэлиҥ, бэйэҕит билиҥ Айыы Тойон хайдахтаах үтүөтүн! Ким Киниэхэ эрэнэр, ол дьоллоох.
Иисус бу туһунан ким да билиэ суохтаах диэн кинилэри кытаанахтык сэрэтэн баран, кыыһы аһаталларыгар соруйбута.
Үһүс кулута кэлэн эппит: „Тойонуом! Эн миэхэ биэрбит кыһыл көмүс манньыатыҥ бу баар, мин маны харыстаан былаакка суулаан уура сырыттым.
Өлбүт киһи өндөйөн олоро түһээт, саҥарбытынан барбыта; Иисус кинини ийэтигэр туттарбыта.
Аҕам биһикки – биирбит».
«Тааһы халбарытыҥ», – диэбитэ Кини. Өлбүт киһи эдьиийэ Марфа эппитэ: «Тойонуом, хайыы-үйэ сыттаммыт ээ, хоруопка угуллубута төрдүс күнэ».
Инньэ диэн баран, Иисус күүстээх куолаһынан: «Лазарь, таҕыс!» – диэн ыҥырбыта.
Иккиэн Иисуһу ылан, иудейдар харайар үгэстэринэн үчүгэй сыттаах арыынан сотон баран, таҥаска суулаабыттара.
Кини хаспах иһин өҥөйөн, таҥас сытарын көрбүтэ, ол гынан баран иһирдьэ киирбэтэҕэ.
итиэннэ Иисус төбөтүн саппыт былааттара, таҥаһы кытта буолбакка, туспа сууланан сытарын көрбүтэ.
Аҕата өлбүттэри тилиннэрэн, олоҕу биэрэринии, Уола эмиэ кими баҕарбытын тилиннэрэр.
Дьиҥ кырдьыгы эһиэхэ этэбин: өлбүттэр Таҥара Уола этэрин истэр итиэннэ истэн баран тиллэр кэмнэрэ кэлэн иһэр, хайыы-үйэ кэллэ даҕаны.
Кини тиийэн кэллэҕинэ баары барытын Бэйэтигэр бас бэриннэрэр күүһүнэн биһиги өлөр оҥоһуулаах мөлтөх эппитин уларытан, Бэйэтин килбиэннээх этигэр-сиинигэр атылыы гыныаҕа.
үйэттэн үйэлэр тухары баарбын. Өлбүтүм гынан баран, көр бу, аны үйэлэр тухары тыыннаахпын, аминь; аад уонна өлөр өлүү саарыстыбатын күлүүһүн тыла Миэхэ баар.