33 Кырдьык даҕаны, быыкаатык кум гыныаҥ, нуурайан-нухарыйан ылыаҥ, начааскыга быар куустан сыта түһүөҥ да,
Сүрэҕэ суох үлэһит да, хорон сиэччи да – иккиэн ини-биилиилэр.
Күөх көппө утуйарын таптыыр, көрүнньүк үлэһит аччыктыыр.
Уһуннук утуйуоҥ – хоргуйуоҥ; утуйар уугун умнуоҥ – айаххын булунуоҥ.
Ону көрөн, мин элбэҕи эргитэ санаабытым, ол көрбүтүм миэхэ үчүгэй үөрэх буолбута.
быстарар муҥуҥ-таҥыҥ, хаамаайы курдук, бу тиийэн кэлиэҕэ, хаһаамматах кыһалҕаҥ, халабырдьыт курдук, кыһарыйбытынан барыаҕа.
Аан иэччэҕэр эргийэринии, күөх көппө эмиэ оронугар сытан уҥа-хаҥас эргийэр.
Кэм-кэрдии кэмчитин билэр дьон сиэринэн олоруҥ: утуйбут уубутуттан уһуктар чааспыт хайыы-үйэ кэллэ, быыһанарбыт бастаан итэҕэйбит кэммитинээҕэр билигин ордук чугаһаата.
оттон дьэҥкэтик көстүбүт барыта сырдык буолар. Ол иһин этиллэр: «Уһугун, утуйа сытааччы! Тилин өлөр өлүүттэн! Эйиэхэ Христос сырдыга сыдьаайдын».