18 Үрдүктүк санаммыт үгдэрийэр, үтүөмсүк бүдүрүйэр.
Аман, Мардохей кини иннигэр сөһүргэстээбэтин, сиргэ умса түһэн сүгүрүйбэтин иһин, улаханнык өһүрэ санаабыта.
Итиэннэ Аман киирбитигэр киниттэн: «Ыраахтааҕы чиэстиэн баҕарар киһитигэр туох үчүгэйи оҥоруохха сөбүй?» – диэн ыйыппыта. Аман иһигэр: «Ыраахтааҕы миигиттэн ураты ама кими өрө тутуон баҕарбыт үһүө», – дии санаабыта,
Аманы таһааран били Мардохейга бэлэмнээбит остуолбатыгар ыйаан кэбиспиттэрэ. Ыраахтааҕы уора-кылына онуоха эрэ уҕарыйбыта.
Улаханнык сананыаҥ – саакка-суукка барыаҥ; муударай киһи сэмэй.
Ким аньыыны таптыыр, ол араллааны таптыыр; ким үрдүктүк туттар, ол охторун оҥостор.
Үрдүктүк санаммыт үгдэрийэр, оттон көрсүө-сэмэй чиэстэнэр.
Улаханнык санаммыт намтыаҕа, оттон сытыары майгылаах ытыктаныаҕа.
Айыы Тойоҥҥо ытыктабыл – кири-дьайы абааһы көрүү. Улаханнык сананыы, бэрдимсийии, мөкү суол-иис, албын-көлдьүн тыл – бу барыта мин абааһы көрөр суолум.
Онуоха Петр: «Мин ити Киһини билбэппин!» – диэн сиринэн-халлаанынан андаҕайбыта. Сонно тута бөтүүк хаһыытаабыта.
оччоҕо эйигин да, кинини да ыҥырбыт хаһаайын эйиэхэ: „Миэстэҕин киниэхэ туран биэр“, – диэтэҕинэ, кыбыста-кыбыста тиһэх миэстэҕэ көһөн олороргор тиийиэҥ.
Сөп, үчүгэй. Ол гынан баран кинилэр итэҕэйбэт буоланнар тостон түспүттэрэ, оттон эн итэҕэлгинэн тутуллан тураҕын: онон улаханнык сананыма, хата сэрэнэ сырыт.
Саҥардыы итэҕэйбит киһи епископ буолуо суохтаах, оннук киһи улаханнык сананан, адьарай дьүүллэммит дьүүлүгэр түбэһиэн сөп.