2 اي خدا منهنجي دعا ٻڌ، ۽ منهنجي وات جي لفظن ڏانهن ڪن ڏي.
2 اي خدا! تون منهنجي دعا ٻڌ، منهنجي زبان جي ڳالهين ڏانهن ڪن ڏي،
اي خداوند منهنجا خدا، مون ڏانهن نظر ڪري منهنجي ٻڌ: منهنجين اکين کي روشن ڪر، متان موت جي ننڊ اچي وڃيم.
اي خداوند، منهنجو آواز ٻڌ: منهنجيءَ منٿ جي آواز ڏانهن پنهنجو ڪن ڏي.
اي خداوند مون کي جلد جواب ڏي؛ منهنجو روح ماندو ٿو ٿئي، مون کان پنهنجو منهن نہ لڪاءِ؛ متان آءٌ انهن جهڙو ٿيان جيڪي قبر ۾ ٿا پون.
تنهن کان پوءِ زيف جا ماڻهو جبعہ ۾ سائول وٽ آيا ۽ چيائونس، تہ حڪيلہ جو ٽڪر، جو بيابان جي ڏکڻ ۾ آهي، تنهن جي ٻيلي وارن مضبوط قلعن ۾ دائود پاڻ کي نٿو لڪائي ڇا؟
۽ زيفي سائول وٽ جبعہ ۾ آيا، ۽ چوڻ لڳا تہ حڪيلہ جو ٽڪر جو بيابان جي اڳيان آهي تنهن ۾ دائود پاڻ کي لڪايو نہ ويٺو آهي ڇا؟