زبور 143:6 - Sindhi Bible

⁶ آءٌ پنهنجا هٿ تو ڏانهن ٿو ڊگهيريا: منهنجي جان سڪي زمين وانگي تنهنجي اُڃايل آهي.

Muslim Sindhi Bible

⁶ تڏهن آءٌ پنهنجا هٿ تو ڏانهن ڊگھيريان ٿو، ڇاڪاڻ تہ آءٌ پياسي ڌرتيءَ جيان تنهنجو سِڪايل آهيان.

زبور 143:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ايوب 11:13

جيڪڏهن تون پنهنجي دل سنئين رکندين، ۽ پنهنجا هٿ هن ڏي ڊگهيريندين

ايوب 7:2

جيئن ڪو ٻانهو ڏاڍي شوق سان ڇانوَ جو ڳولائو هجي، ۽ جيئن ڪو مزور پنهنجي مزوري لاءِ آيو هجي:

زبور 42:3

منهنجا لڙڪ ڏينهن رات منهنجو کاڌو ٿي رهيا آهن، ۽ هو مون کي سڄو ڏينهن پيا چون تہ تنهنجو خدا ڪٿي آهي؟

زبور 44:20

جيڪڏهن اسان پنهنجي خدا جو نالو وساريو آهي، يا ڪنهن ٻئي معبود ڏانهن پنهنجا هٿ ڊگهيريا اٿئون؛

زبور 63:1

اي خدا، تون منهنجو خدا آهين؛ آءٌ سويرو ئي توکي ڳوليندس: خشڪ ۽ ويران زمين ۾ جتي پاڻي ڪونهي، منهنجي جان تو لاءِ سِڪايل ۽ منهنجو بدن تو لاءِ مشتاق آهي.

زبور 84:2

منهنجي جان خداوند جي درگاهہ لاءِ ڏاڍي پيئي سڪي، هائو، هن لاءِ بيحال آهي؛ منهنجي دل ۽ منهنجو جسم ٻئي زندہ خدا کي پيا پڪارين.

زبور 88:10

تون مئلن کي پنهنجا عجيب ڪم ڏيکاريندين ڇا؟ مردا جيئرا ٿي تنهنجي تعريف ڪندا ڇا؟

زبور 88:9

ڏک جي ڪري منهنجين اکين ۾ ڌنڌ ٿي پيو آهي: اي خداوند، آءٌ هر روز تو ڏانهن پنهنجا هٿ کڻي توکي پيو پڪاريان.

خروج 9:29

تڏهن موسيٰ چيس تہ آءٌ شهر مان ٻاهر نڪرڻ شرط پنهنجا هٿ خداوند ڏانهن کڻندس، ۽ گجگوڙ ۽ ڳڙا بند ٿي ويندا، تہ توکي خبر پوي تہ زمين خداوند جي آهي.

يسعياہ 35:7

۽ رڃ بدلجي ڍنڍ ٿي پوندي، ۽ اُڃايل زمين پاڻيءَ جا چشما ٿيندي، ۽ گدڙن جي سمهڻ جي جاءِ ۾ گاهہ سان گڏ ڪانا ۽ ڪنگور اُڀرندا.

يوحنا 7:37

تڏهن عيد جي پوئين ڏينهن، جو خاص ڏينهن هو، يسوع بيهي وڏي آواز سان چوڻ لڳو تہ جيڪڏهن ڪو اُڃايل هجي تہ اُهو مون وٽ اچي پيئي.