46 وري ديبون جد مان ڪوچ ڪري، علمون دبلہ تايم ۾ اچي منزل ڪيائون.
46 تڏهن هو اتان روانا ٿيا ۽ علموندبلاٿايم ۾ اچي منزل ڪيائون.
بيت ۽ ديبون مٿانهين جاين ڏي روئڻ لاءِ ويا: نبو، ۽ ميدبا تي موآب واويلا ٿو ڪري: هنن سڀني جا مٿا ڪوڙيل آهن، ۽ سڀڪا ڏاڙهي ڪتريل آهي.
اي ڌيءُ، تون جا ديبون ۾ ٿي رهين، سا پنهنجي وڏائيءَ تان هيٺ لهي اچ، اُڃايل ٿي ويهہ؛ ڇالاءِ جو موآب جي لٽڻ ڦرڻ وارو توتي ڪاهي آيو آهي، هن تنهنجا مضبوط ڪوٽ ناس ڪري ڇڏيا آهن.
۽ ديبون، ۽ نبو، ۽ بيت دبلتايم تي؛
۽ آءٌ هنن تي پنهنجو هٿ ڊگهيريندس، ۽ بيابان کان وٺي دبلا تائين هنن جي سڀني رهڻ وارن هنڌن ۽ ملڪن کي ويران ۽ غير آباد ڪندس: ۽ هو ڄاڻندا تہ آءٌ خداوند آهيان.
وري انهن اتان ڪوچ ڪيو ۽ بير وٽ آيا: هي اهو کوهہ آهي، جتي خداوند موسيٰ کي چيو، تہ ماڻهن کي گڏ ڪر تہ آءٌ کين پاڻي ڏيان.
پوءِ بني جد ڪي شهر جوڙيا يعني ديبون، عطارات، عروعير،
۽ عيم مان نڪري، ديبون جد ۾ اچي لٿا.
۽ علمون دبلہ تايم مان روانا ٿي، نبوءَ جي سامهون عباريم جي جبلن ۾ اچي تنبو کوڙيائون.