واعظ 5:14 - Sindhi Bible

¹⁴ ۽ اها دولت ڪنهن خراب اتفاق سان ناس ٿي وڃي ٿي؛ ۽ جي انهي ماڻهو کي ڪو پٽ ڄمي ٿو تہ انهي جي هٿ ۾ ڪجهہ بہ نٿو رهي.

Muslim Sindhi Bible

¹⁴ پر پوءِ سندن اها دولت ڪنهن غلط فيصلي جي ڪري برباد ٿيو وڃي. ٻيو هي تہ جڏهن ڪو ٻار ڄمي ٿو تہ اهو خالي هٿين هن دنيا ۾ اچي ٿو.

واعظ 5:14 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

1.بادشاهَہ 14:26

۽ هو خداوند جي گهر جا خزانا، ۽ بادشاهہ جي گهر جا خزانا کڻي ويو؛ بلڪ هو سڀ ڪجهہ کڻي ويو: ۽ جيڪي سون جون سپرون سليمان جوڙايون هيون سي سڀ هو کڻي ويو.

ايوب 1:21

۽ چوڻ لڳو تہ آءٌ پنهنجي ماءُ جي پيٽ مان اگهاڙو آيس، ۽ وري بہ اوڏي اُگهاڙو موٽي ويندس: خداوند ڏنو، ۽ خداوند موٽائي ورتو آهي؛ شل خداوند جو نالو برڪت وارو هجي.

ايوب 5:5

هن جي فصل جي پيدائش بکايل کائي ٿو، ۽ انهي کي ڪنڊن مان ڪڍي وٺي ٿو، ۽ هن جي مال ملڪيت کي ڳڙڪائڻ لاءِ اُڃايل وات پٽيو ويٺو آهي.

زبور 39:6

بيشڪ هرڪو ماڻهو اجائي ڏيک سان ٿو هلي: ۽ اجايو بي آرام ٿو ٿئي: هو مال گڏ ٿو ڪري ۽ خبر ڪانہ اٿس تہ اُهو ڪنهن کي ملندو.

زبور 49:18

جيتوڻيڪ هو پنهنجي جيئري پنهنجيءَ جان کي مبارڪ چوندو هو، (۽ جڏهن تون پنهنجو ڀلو ٿو ڪرين تڏهن ماڻهو تنهنجي تعريف ٿا ڪن،)

چوڻيون 23:5

جيڪي اصل هستيءَ ۾ نہ آهي تنهن تي پنهنجون اکيون وجهندين ڇا؟ ڇالاءِ جو جيئن عقاب آسمان ڏانهن اُڏامي ٿو وڃي، تيئن دولت بہ ضرور اُڏامي ويندي.

واعظ 2:26

ڇالاءِ جو جنهن ماڻهوءَ مان خدا راضي آهي، تنهن کي هو ڏاهپ، ۽ علم، ۽ خوشي ٿو ڏئي: پر گنهگار کي هو تڪليف ٿو ڏئي تہ هو ميڙي ۽ گڏ ڪري، انهي لاءِ تہ جنهن مان خدا راضي هجي تنهن کي ڏياري. اها بہ بيهودگي آهي ۽ واءُ جي پٺيان ڊوڙڻ آهي.

واعظ 5:13

هڪڙي وڏي خرابي آهي جا مون سج هيٺان ڏٺي آهي، يعني دولت، جيڪا ان جو مالڪ پنهنجي نقصان لاءِ رکي ٿو.

واعظ 5:15

جيئن هو پنهنجي ماءُ جي پيٽان آيو آهي، تيئن هو اگهاڙو ئي اُگهاڙو، جهڙو آيو تهڙو موٽي ويندو، ۽ پنهنجي پورهئي مان ڪجهہ بہ حاصل نہ ٿيندس جو پنهنجي هٿ ۾ کڻي وڃي.

حجيءَ 1:9

اوهان گهڻي جي اُميد رکي، پر ڏسو ٿورو ٿي پيو؛ ۽ جڏهن اهو اوهين پنهنجو حاصل گهر کڻي آيا، تڏهن مون ڦوڪ ڏيئي اُهو اُڏائي ڇڏيو. لشڪرن جو خداوند ٿو فرمائي، تہ ائين ڇو ٿو ٿئي؟ ڇالاءِ جو منهنجو گهر ويران پيو آهي ۽ اوهان مان هرڪو پنهنجي پنهنجي گهر ڊوڙندو ٿو وڃي.

1.سموئيل 2:36

۽ هيئن ٿيندو تہ جيڪو بہ ماڻهو تنهنجي گهر ۾ باقي رهندو سو چانديءَ جي هڪڙي سڪي، ۽ مانيءَ جي هڪڙي ٽڪيءَ لاءِ اچي انهي جي اڳيان ڪنڌ جهڪائيندو، ۽ چوندو تہ آءٌ منٿ ٿو ڪريان تہ مون کي ڪاهنن جي عهدن مان هڪڙي تي رک تہ آءٌ مانيءَ جو گرهہ کاوان.