۽ حزقياہ پنهنجي ابن ڏاڏن سان وڃي سُتو، ۽ هن کي دائود جي پٽن جي قبرستان واريءَ چاڙهيءَ تي دفن ڪيائون، ۽ سندس مرڻ مهل ساري يهوداہ ۽ يروشلم جي ماڻهن هن کي تعظيم ڏني، ۽ سندس پٽ منسي سندس جاءِ تي بادشاهہ ٿيو.
اوهين مئلن جي لاءِ نہ روئو ۽ نہ انهن جي لاءِ ماتم ڪريو: پر انهي جي لاءِ زار زار روئو جو هليو ٿو وڃي؛ ڇالاءِ جو هو وري نہ موٽندو، ۽ نہ وري پنهنجو وطن ڏسندو.
تنهن ڪري، يهوداہ جي بادشاهہ يهويقيم بن يوسياہ جي نسبت ۾ خداوند هيئن ٿو فرمائي، تہ هو انهي لاءِ، هاءِ منهنجا ادا! يا هاءِ ادي! چئي ماتم نہ ڪندا. هو انهي لاءِ، هاءِ ڌڻي! يا هاءِ ان جو جلال! چئي نہ رئندا پِٽيندا.