14 مِين غَا نِينِي خ مَانَايَا؟ مَا أَربِّـي يضدْجم؟ لَّا، عمَّارْص!
أَذ د يَاس نتَّا س يِيخف نّس اَذ ينغ يخمَّاسن نِّي مَارَّا، أَذ يجّ اَمَرْجع نِّي وضِيڒ إِ ينّغْنِي." وَامِي سْڒِين إِ مَانَايَا نَّان: "أَربِّـي يسْتَر!"
لِأَنَّا أَربِّـي وَار يتݣّ شَا س وُوْذمَاون.
وَلَكِن شك س ثْغنَّانْت-أَ إِي ذَايك ذ وُوْڒ نّش وَار يتُوْبن شَا تسْمُوْنِيذ اَغْضَاب إِ يِيخف نّش اَڒ يُوْم لْحِسَاب ذ لْعِقَاب، نْهَار إِي ذِي د غَا يمظْهَار ڒْحُكم ن أَربِّـي س ڒْحَقّ.
إِيوَا يسْرَائِيلِيْين، مَا غَارْسن شَان نّْفَع خ يِنِّي وَار يدْجِين شَا زِي أَيث-إِسْرَائِيل؟ عَاوذ طَّهَارث، مَا ذَايس شَان نّْفَع؟
إِيوَا، مِين غَا نِينِي؟ يِنِّي وَار يدْجِين شَا زِي أَيث-إِسْرَائِيل تُوْغَا وَار رزُّوْن شَا صُّلْح اَك أَربِّـي، وَلَكِن ؤُفِين-ث وَامِي ؤُمْنن.
سْڒِيغ إِ يِجّن ن صُّوْت يقَّار-د زِي ڒْمذْبَح: "وَاه آ سِيذِي أَربِّـي نّغ إِݣ يزمَّرن إِ كُڒْشِي، ڒحْكَامَاث نّش ذ ڒْحَقّ، أَقَاثنْت نِيشَان."