8 فَا مڒَا نمُّوْث نشِّين اَك لْمَسِيح، نْتَامن عَاوذ اَكِذس ندَّر.
شْوِيت ن ڒْوقث إِݣ يقِّيمن وَار ذَايِي ثْࢲرّ شَا دُّنشْت-أَ، وَلَكِن كنِّيو اَذَايِي ثࢲرم. وَامِي نش دَّرغ، ؤُڒَا ذ كنِّيو اَذ تدَّرم.
وَاه، نتَّا يتْوَاصلّب خ صَّلِيب س ضُّوْعف، وَا إِنَّمَا يتدَّر س جّْهذ ن أَربِّـي. أَمنِّي ؤُڒَا ذ نشِّين. نضْعف اَم ضُّوْعف نّس نتَّا، وَا إِنَّمَا جَارَاوم نْتدَّر اَكِذس نتَّا س جّْهذ ن أَربِّـي.