14 أَقَا ڒْمُعْصِيّث وَار ثقِّيم شَا اَذ تحْكم خَاوم لِأَنَّا وَار ثدْجِيم شَا سْوَادَّاي ن وفُوْس ن شَّرِيعَا، أَقَاوم سْوَادَّاي ن اَرْضَا ن أَربِّـي.
أَقَا اَذ د تجّ يجّن ن وحنْجِير اَث ثْسمِّيذ عِيْسَى ڒَاحقَّاش نتَّا إِي غَا يسْنجْمن ڒْقُوْم نّس زِي ڒْمُعْصِيَاث نْسن."
أَوَاڒ-أَ يذْوڒ ذ بْنَاذم، ئِزْذغ جَارَانغ. نشِّين نࢲْرَا لْعَظَمَا غَارس يدْجَان، لْعَظَمَا-يَا ثدْجَا غَار مِّيس وَاحْذس ن بَابَاس. نتَّا يشُّوْر س اَرْضَا ذ لْحَقِيقَا.
شَّرِيعَا ن أَيث-إِسْرَائِيل ثمُّوْش خ وفُوْس ن مُوْسَى. اَرْضَا ذ لْحَقِيقَا نِثنْتِي ؤُسِينْت-يد خ وفُوْس ن عِيْسَى لمَسِيح.
مڒَا يضْڒق-اَوم مِّيس يُوْشَا-ٱوم لْحُرِّيَا، أَغَارْوم ثِيڒِي ذ صَّح لْحُرِّيَا.
مڒَا يخْضَر-يثن س اَرْضَا نّس، أَتَاف ڒخُّو وَار يدْجِي شَا س لْحَسَانَاث نْسن. مڒَا مَاشِي اَمنِّي، أَتَاف اَرْضَا وَار يتِيڒِي بُو ذ اَرْضَا.
س مَانَاينِّي ڒْعَهذ-أَ يبْنَا خ لإِيمَان وَاحْذس: حمَا ڒْعَهذ-أَ اَذ د يَاس زِي اَرْضَا نّس، حمَا اَث يضْمن أَربِّـي إِ مَارَّا دُّوْرِّيث ن بْرَاهِيم. أُو مَاشِي غِير ونِّي يذفَّارن شَّرِيعَا ن مُوْسَى؛ لَّا، ؤُڒَا ذ ونِّي يشَرّْشن ذِي لإِيمَان ن بْرَاهِيم. نتَّا ذ جدِّيثْنغ مَارَّا.
يعْنِي س سَّبَاب ن ڒْمُعْصِيّث نِّي ن يِجّن ن بْنَاذم ثبْذَا ڒْموْث ثْحكّم خ يِوْذَان س سَّبَاب ن بْنَاذم نِّي. ڒخُّو س سَّبَاب ن يِجّن ن بْنَاذم، يعْنِي س عِيْسَى لْمَسِيح، ذ ثُوْذَارْث نتَّاث ثْحكّم اَطَّاس خ يِنِّي يقبّْڒن اَرْضَا يمْغَارن ن أَربِّـي ذ لْهَدِيَا إِي ثن يسمْصْڒَاحن اَكِذس.
إِذن يجّن ن ڒْمُعْصِيّث إِݣ يݣَّا يجّن ن بْنَاذم ثُوْوِي-د لْحِسَاب ذ لْعِقَاب إِ مَارَّا يوْذَان. أَمنِّي يجّن ن لْبَرَاءَا إِݣ يݣَّا يجّن ن بْنَاذم يُوْوِي-د صُّلْح ذ ثُوْذَارْث إِ مَارَّا يوْذَان.
فَلِهَذَا يخصَّا وَار تجِّيم شَا ڒْمُعْصِيّث اَذ تحْكم خ دَّات نْوم إِي غَا يِفْنَان حمَا وَار تݣّم شَا اَرَّاي إِ شّهْوث نّس.
إِيوَا نشِّين مَا أَ نعْصَا أَربِّـي خْمِي اَقَانغ سْوَادَّاي ن اَرْضَا نّس وَار ندْجِي شَا سْوَادَّاي ن وفُوْس ن شَّرِيعَا؟ لَّا، عمَّارْص!
خ مَانَاينِّي آي اَيثْمَا، ئِتْخصَّا-يَانغ أَ نݣّ لْوَاجِب، وَلَكِن مَاشِي حمَا أَ نݣّ اَرَّاي إِ طَّبِيعَا ثَعفَّانْت نّغ.
لِأَنَّا ذِي عِيْسَى لْمَسِيح، طَّبِيعَا ن اَرُّوْح إِݣ يتِيشّن ثُوذَارْث ثْفكّ-يشك-د زِي طَّبِيعَا ن ڒْمُعْصِيّث ذ ڒْموْث.
فَا قْبڒ مَا ٱذ د يَاس لْإِيمَان-أَ، تُوْغَا شَّرِيعَا ن مُوْسَى ثْشَرّف-اَنغ يعْنِي نشِّين تُوْغَا ندْجَا اَمشْنَاو يمحْبَاس نّس حتَّا ٱڒ وَامِي إِي د يمظْهَار لْإِيمَان-أَ إِي تُوْغَا د يتَاسن.
إِنِيم-اَيِي كنِّيو يتخْسن اَخَاوم ثْحكّم شَّرِيعَا ن مُوْسَى. مَا وَار ثسِّينم مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا نِّي نِغ؟
أُو مڒَا ڒْخَاضَر ن أَرُّوْح يقدّْسن ينْده-يكنِّيو، أَتَاف وَار خَاوم ثْحكِّيم شَا شَّرِيعَا.
نتَّا يصدّق خَانغ يخف نّس ذ يجّن ن لْفِدْيَا خ مَارَّا شَّرّْ نّغ أُو عَاوذ بَاش اَذ يسِّيصْفَا يجّن ن شَّعْب إِ يِيخف نّس اَتَاف اَذ يڒِين نّس مُجُوْدِين اَذ ݣّن لْحَسَانَاث.
ذ وَانِيتَا ذ ڒْعَهذ إِي غَا ݣّغ اَك أَيث-إِسْرَائِيل منْبَعْد إِ ڒْوقْث نِّي، يقَّار-يث سِيذِي أَربِّـي. أَذَاسن سِيذْفغ ڒُوْصِيَاث ينُو ذِي ڒَعْقُوْڒَاث نْسن، أَغَارْسن يڒِينْت ذ ثِيْرَا خ وُوْڒَاون نْسن. أَذ يڒِيغ ذ أَربِّـي نْسن اَذ يڒِين ذ شَّعْب ينُو.