14 مَعْلِيك اَذ وَارْثن يِنِّي يذفَّارن شَّرِيعَا، أَتَاف لإِيمَان-أَ وَالُو، أَتَاف ڒْعَهذ-أَ يخْوَا.
إِذن، مَا أَ نسْبطّڒ شَّرِيعَا س لإِيمَان-أَ؟ عمَّارْص! لَّا، نشِّين نتْحَامَا شَّرِيعَا.
س مَانَاينِّي ڒْعَهذ-أَ يبْنَا خ لإِيمَان وَاحْذس: حمَا ڒْعَهذ-أَ اَذ د يَاس زِي اَرْضَا نّس، حمَا اَث يضْمن أَربِّـي إِ مَارَّا دُّوْرِّيث ن بْرَاهِيم. أُو مَاشِي غِير ونِّي يذفَّارن شَّرِيعَا ن مُوْسَى؛ لَّا، ؤُڒَا ذ ونِّي يشَرّْشن ذِي لإِيمَان ن بْرَاهِيم. نتَّا ذ جدِّيثْنغ مَارَّا.
لْمَسِيح مَا ذَايس لْفِرْقَاث؟ لَّا! مَا ذ بُوْلُس يتْوَاصلّْبن خ صَّلِيب عْلَاحْسَاب كنِّيو؟ لَّا! مَا ثتْوَاطهَّارم كنِّيو س وَامَان س يِيسم ينُو بُوْلُس؟ لَّا!
نش ؤُݣِيغ اَذ سْبطّْڒغ اَرْضَا ن أَربِّـي. شُوْف، مَعْلِيك بْنَاذم يمصْڒَاح اَك أَربِّـي س شَّرِيعَا ن مُوْسَى، أَتَاف يمُّوْث لْمَسِيح خ ڒْبَاطڒ وَاهَا.
كنِّيو إِي يرزُّوْن صُّلْح س شَّرِيعَا نِّي اَك أَربِّـي، أَقَا ثتْوَاحَرّْمم زِي لْمَسِيح ثْبعّْذم خ اَرْضَا نّس.
حمَا اَذَايِي اَفن ذَايس بْڒَا شَا ن صُّلْح اَك أَربِّـي إِي د يتَاسن زَّايِي نش وَاهَا عْلَاحْسَاب شَّرِيعَا. لَّا، صُّلْح نِّي ينُو اَك أَربِّـي يتَاس-د س لْإِيمَان ينُو زِي لْمَسِيح، يعْنِي صُّلْح نِّي يتَاس-د زِي أَربِّـي يتَاس-د س لْإِيمَان.
ئِفّغ-د يجّن لْأَمَال حْسن زِي ڒُوْصِيّث نِّي، زَّايس إِي غَا نْقَارّب غَار أَربِّـي ڒَاحقَّاش شَّرِيعَا ن مُوْسَى وَار د تَارِّي ؤُڒَا ذ يجّن ڒْحَاجث وَار ذَايس بُو ڒْعِيب.
لِأَنَّا شَّرِيعَا ن مُوْسَى تَارَّا يرْيَازن س ضُّوْعف نْسن اَذ يڒِين ذ ڒْفُقَهَا يمقّْرَانن. وَلَكِن أَربِّـي س ثْجَادْجِيث نّس إِي د يُوْسِين منْبَعْد إِ شَّرِيعَا ن مُوْسَى يَارَّا مِّيس ذ ڒفْقِي اَمقّْرَان يذْوڒ نتَّا بْڒَا ڒْعِيب قَاع إِ ڒبْدَا.