22 ذ وَا ذ سَّبَاب إِي ذَايي يطّْفن اَطَّاس ن ثْوَاڒَاثِين وَار غَارْوم د ؤُسِيغ شَا.
وَلَكِن يَحْيَى يُوْݣِي ينَّا-ٱس: "نش يتْخصَّا شك إِي ذَايِي غَا يطهَّارن، أُو شك ثُوْسِيذ-د غَارِي؟"
آي اَيْثْمَا، خْسغ اَذ تسّْنم بلِّي اَطَّاس ن ثْوَاڒَاثِين تݣّغ اَغَارْوم د اَسغ، وَلَكِن ڒخُّو عَاذ وَار غَارْوم د ؤُوِيضغ. نش خْسغ ڒْخذْمث ينُو اَذ تنْجح ذَايْوم مَامّش ثنْجح جَار ڒݣْنُوْس نّغْنِي.