أيث-روما 14:2 - ثريفيث 20202 ئِجّن يتْوَاڒَا لْمَكْلَا مَارَّا حَلَال. ئِجّن نّغْنِي ونِّي غَار يدْجَا لإِيمَان نّس يضْعف يتتّ غِير زِي ڒْخُضَارْث. အခန်းကိုကြည့်ပါ။ |
مِين يعْنَا لْغَالط نِّي؟ أَقَا قْبڒ مَا ٱذ د يَاس يجّن ن ڒْحِزب يعْنِي شَان يِوْذَان زِي يَعْقُوْب تُوْغَا بُطْرُس يتتّ اَك ڒْمُوْمِنِين يدْجَان ذ ييُوْنَانِيْين. وَلَكِن وَامِي د يُوْسَا ڒْحِزب نِّي، ئِبْذَا بُطْرُس يتْبعَّاذ خ ييُوْنَانِيْين نِّي ينعْزڒ خَاسن. مَايمِّي؟ لِأَنَّا يݣّْوذ زِي ڒْحِزب نِّي يعْنِي ن طَّهَارث.