12 فَلِهَذَا، مْكُڒ يجّن زَّايْنغ اَذ يتْوَاحَاسب زَّاث إِ أَربِّـي.
أَذَاوم ينِيغ: أَقَا يُوْم لْحِسَاب ذ لْعِقَاب اَذ تْوَاحَاسْبن يِوْذَان خ مْكُڒ اَوَاڒ يخْوَان إِي سِّيوْڒن.
أَقَا مِّيس ن بْنَاذم اَذ د يَاس س لْعَظَمَا ن بَابَاس اَك لْمَلَائِكَاث نّس، أُوشَا اَذ يجَازَا مْكُڒ يجّن عْلَاحْسَاب ڒْخذْمث نّس.
ئِكَّر سِّيّد نِّي يڒَاغَا-د خَاس ينَّا-ٱس: مِين خَاك تسْڒِيغ؟ ؤُش-اَيِي-د ڒحْسَاب يدْجَان جَارَانغ. زِي نْهَارَا اَڒ ثْسَاونْت وَار تْغِيمِيذ شَا اَذ تِيڒِيذ ذ اَوقَّاف ينُو.
لِأَنَّا لَابُد أَ نْبدّ مَارَّا إِذْنغ زَّاث إِ لْعَرْش ن لْمَسِيح مَانِي إِي غَا نتْوَاحْكم. كُڒ يجّن اَث يجَازَا خ مِين يسْذَاهدْج عْلَاحْسَاب ثِمسْڒَايِين نِّي إِݣ يݣَّا وَامِي يزْذغ ذِي دَّات، ذ ثِصبْحَانِين نِغ ذ ثِعفَّانِين.
ڒَاحقَّاش مْكُڒ يجّن اَذ يَارْبُو ڒحْمڒ نّس.
وَلَكِن لْحِسَاب نْسن اَث يݣّ ونِّي يوجّْذن اَذ يحَاسب يِنِّي يدَّرن ذ يِنِّي يمُّوْثن.