32 لِأَنَّا نتَّا أَربِّـي يَارَّا يوْذَان مَارَّا ذ يمحْبَاس ن ڒْمُعْصِيّث حمَا اَثن يرْحم مَارَّا إِذْسن.
نتَّا يُوْسَا-د ذ شَّاهذ حمَا اَذ يشْهذ إِ نُّوْر، حمَا س شْهَاذث نّس اَذ اَمْنن مَارَّا يوْذَان.
خْمِي غَا تْوَاسْبدّغ ذݣ وجنَّا إِ ثْمُوْرْث، أَذ سذْفَارغ غَارِي مَارَّا يوْذَان."
أَمنِّي ؤُڒَا ذ نِثْنِي وَامِي عْصَان أَربِّـي ڒخُّو، أَثن يرْحم مَامّش إِي كنِّيو يرْحم.
يعْنِي، أَربِّـي يسمْصْڒَاح اَكِذس مَارَّا ونِّي يتَامْنن زِي عِيْسَى لْمَسِيح، وَار يتْفرَّق جَار يِوْذَان. أَقَا مَارَّا عْصَان أَربِّـي، تْوَاحَرَّامن زِي لْعَظَمَا نّس.
إِيوَا نشِّين أَيث-إِسْرَائِيل، مَا لْحَالَا نّغ حْسن زݣ يِوذَان نّغْنِي؟ لَّا، عمَّارْص! ننَّا قْبڒ قَا أَيث-إِسْرَائِيل ذ يِنِّي وَار يدْجِين شَا زِي أَيث-إِسْرَائِيل مَارَّا نݣَّا ڒْمُعْصِيّث.
لِأَنَّا مَامّش يِعْصَا آدَم أَربِّـي يُوْوِي-د ڒْمُعْصِيّث إِ وَاطَّاس ن يِوْذَان، أَمنِّي يطَاع عِيْسَى إِ أَربِّـي سّنِّي مصْڒَاحن اَطَّاس ن يِوْذَان اَك أَربِّـي.
وَلَكِن لَّا، لْكِتَاب يقَّار بلِّي مَارَّا مِين يدْجَان نتَّا اَمشْنَاو اَمحْبُوْس ن ڒْمُعْصِيّث. مَايمِّي؟ بَاش مِين يوْعذ اَذ يمُّوْش س لْإِيمَان زِي عِيْسَى لْمَسِيح إِ يِنِّي إِي غَا يَامْنن.
فَا قْبڒ مَا ٱذ د يَاس لْإِيمَان-أَ، تُوْغَا شَّرِيعَا ن مُوْسَى ثْشَرّف-اَنغ يعْنِي نشِّين تُوْغَا ندْجَا اَمشْنَاو يمحْبَاس نّس حتَّا ٱڒ وَامِي إِي د يمظْهَار لْإِيمَان-أَ إِي تُوْغَا د يتَاسن.