8 إِيوَا مِين يقَّار لْكِتَاب؟ ئِقَّار: <أَوَاڒ-أَ يُوْذس إِ شك، أَقَاث ذݣ وقمُّوْم نّش ذ وُوْڒ نّش.> يعْنِي اَوَاڒ-أَ نتَّا ذ لإِيمَان إِي زِي نتْحدَّاث.
مَارَّا لْأَنْبِيَا شهّْذن خَاس نَّان قَا مَارَّا يِنِّي زَّايس غَا يَامْنن اَذ تْوَاغْفَرنْت ڒْمُعْصِيَاث نْسن س يِيسم نّس."
نَّان-اَس: "أَمن زِي سِيذِيثْنغ عِيْسَى اَذ تْنجْمذ شك ذ ڒحْبَاب نّش."
فَلِهَذَا، لإِيمَان يتَاس-د زِي مِين نتْسْڒَا، أُو مِين نْتسْڒَا نتَّا ذ اَوَاڒ ن لْمَسِيح.
أَكنِّيو سّقْسِيغ خ يِجّن ن ثْمسْڒَايْث وَاهَا. مَا يهْوَا-د خَاوم أَرُّوْح يقدّْسن وَامِي ثْطَاعم إِ شَّرِيعَا ن مُوْسَى؟ لَّا، ئِهْوَا-د وَامِي ثسْڒِيم إِ لإِنْجِيل ثُوْمْنم زَّايس.
إِذن، مَامّش ذَاوم د يتِيشّ أَربِّـي أَرُّوْح يقدّْسن يتݣّ جَارَاوم لْمُعْجِزَاث؟ وَاش خْمِي تْطَاعَام إِ شَّرِيعَا ن مُوْسَى؟ لَّا، خْمِي تسْڒَام لإِنْجِيل تَامْنم زَّايس.
ثِمسْڒَايِين-أَ مڒَا ثسْبيَّانذ-ثنْت-يد إِ أَيثْمَاثْنغ اَذ تِيڒِيذ شك ذ يجّن ن وخدَّام ذ اَصبْحَان ن عِيْسَى لْمَسِيح، أَذ تِيڒِيذ تْوَاربِّيذ س وَاوَاڒن ن لْإِيمَان ذ تَّعْلِيم نِّي اَصبْحَان إِي ثْذفَّارذ شك.
أَقَا تْوَاخڒْقم-د ذ جْذِيذ مَاشِي زݣ يِجّن ن زَّرِّيعث يفنَّان؛ لَّا، ثنِّي وَار يفنِّين شَا عمَّارْص، س وَاوَاڒ ن أَربِّـي يدَّرن يتْدُوْمَّان.
مَاشَا اَوَاڒ ن أَربِّـي يتْغِيمَا إِ ڒبْدَا.> أَوَاڒ-أَ نتَّا ذ لْإِنْجِيل إِي ذَاوم د يتْوَابشَّرن.