5 شُوْف، مَامّش يدْجَا وبْرِيذ ن صُّلْح عْلَاحْسَاب شَّرِيعَا؟ يُوْرَا خَاس مُوْسَى ينَّا: مَارَّا وِي غَا يخذْمن س ثْمسْڒَايِين-أَ ثِيْنَا، أَتَاف اَزَّايْسنْت يعِيش.
ثُمَّا ؤُفِيغ ڒُوْصِيّث نِّي إِي د يُوْسِين اَذَايِي ثُوْش ثُوْذَارْث، لَّا، قَا نش ثُوْوِي-يَايِي غَار ڒْموْث.
وَلَكِن اَبْرِيذ ن شَّرِيعَا ن مُوْسَى وَار يدْجِي شَا اَم وبْرِيذ ن لْإِيمَان ڒَاحقَّاش شَّرِيعَا تْوصَّا: <كُڒ يجّن يخدّْمن س ڒُوْصِيَاث-أَ ذ لْقَوَانِين-أَ يتْخصَّا اَزَّايْسن يعِيش.>
حمَا اَذَايِي اَفن ذَايس بْڒَا شَا ن صُّلْح اَك أَربِّـي إِي د يتَاسن زَّايِي نش وَاهَا عْلَاحْسَاب شَّرِيعَا. لَّا، صُّلْح نِّي ينُو اَك أَربِّـي يتَاس-د س لْإِيمَان ينُو زِي لْمَسِيح، يعْنِي صُّلْح نِّي يتَاس-د زِي أَربِّـي يتَاس-د س لْإِيمَان.