21 ؤُشِيغ-اَس ڒْوقْث اَذ تْتُوْب زِي لْفَسَاد نّس، وَلَكِن ثُوْݣِي اَذ تْتُوْب.
أَمنِّي إِݣ يݣَّا أَربِّـي. وَامِي يخس اَذ د يسْمظْهَار اَغْضَاب نّس اَذ د يسْبيّن جّْهذ إِي غَارس، ئِصبَّار اَطَّاس خ يِنِّي إِي خف يغْضب، يعْنِي يغرَّافن نِّي وجْذن اَذ تْوَارْزن.
مَايمِّي؟ لِأَنَّا مشْحَاڒ زݣ وَامِي ذِي زْمَان ن نُوْح ؤُݣِين يِوْذَان-أَ اَذ ݣّن اَرَّاي إِ أَربِّـي وَامِي ثن تُوْغَا يتْرَاجَا س صّْبَر يتْصنَّاع اَغَرَّابُو ن نُوْح. ذݣ وغرَّابُو-يَا ذْرُوْسْت ن يِوْذَان ثْمنْيَا وَاهَا كِّين خ وَامَان نِّي نجْمن.
حسْبم صّْبَر ن سِيذِيثْنغ نتَّا اَم يِجّن ن ڒْحَاجث إِي كنِّيو يسنْجَامن. ذ مَانَايَا إِي ذَاوم د يُوْرَا ؤُمَاثْنغ يعِيزّن بُوْلُس س ڒفْهَامث إِي ذَاس د يمُّوْشن.
سِيذِيثْنغ وَار يذْقِيڒ شَا اَذ يسخْذم لْوَعد نّس اَم مَامّش إِي ذَاسن يتْغِيڒ إِ يِوْذَان. لَّا، نتَّا يصبَّر اَكِذْوم وَار يخس شَا ؤُڒَا ذ يجّن زَّايْوم اَذ يفْنَا، يرزُّو مَارَّا يوْذَان اَذ تُوْبن.
عْلَاحْسَاب ڒحْرِيق ذ ثْحبَّا إِي ذَايْسن نِثْنِي قَّارن اَوَاڒن وَار يحْڒِين خ أَربِّـي يدْجَان ذݣ وجنَّا، وَار تُوْبن شَا زِي ڒفْعَايڒ نْسن.
شمْضن يِوْذَان س لْحَرَارَا يجهْذن. وَاخَّا اَمنِّي قَّارن اَوَاڒن وَار يحْڒِين ذݣ يِيسم ن أَربِّـي ونِّي غَار ثدْجَا سُّلْطَا خ لْمُصِيبَاث-أَ. وَار تُوْبن شَا، وَار ث سمْغَارن شَا.