18 ذِي مَانَايَا تْخصَّا ڒفْهَامث. ونِّي غَار يدْجَا ڒَعْقڒ اَذ يرْزُو خ ڒْمَعْنَا ن رَّقم ن ڒْوَحْش-أَ ڒَاحقَّاش نتَّا ذ رَّقم ن يِجّن ن بْنَاذم. رَّقم نِّي نتَّا ذ ستّمِيَّا أُو ستَّا أُو سْتِّين.
خْمِي غَا ثࢲرم <مِين يدْجَان ذ اَعفَّان اَطَّاس يهدّْمن>، نتَّا يبدّ مَانِي يخصَّا وَار يتْبدِّي شَا، ڒخْدّنِّي يِنِّي يدْجَان ذِي ثْمُورْث ن يَهُوْذِيَا يتْخصَّا اَذ اَروْڒن غَار يذُوْرَار. (أَ فْهم آ ونِّي يغْرِين مَانَايَا!)
فَا مڒَا ڒْبَاطڒ نّغ إِي نْتݣّ يسْمظْهَار-د ڒْحَقّ ن أَربِّـي، مِين غَا نِينِي؟ (نش سَّاوَاڒغ عْلَاحْسَاب لْفِكْرَا ن بْنَاذم.) أَربِّـي، مَا يضدْجم-اَنغ خْمِي ذَانغ يتْعَاقَاب؟
سَّعْذ ن ونِّي إِي غَا يغَرن اَوَاڒن ن لْوَاحِي-يَا. سَّعْذ ن يِنِّي عَاوذ إِي غَا يصنّْطن إِ مِين يُوْرِين ذِي لْكِتَاب-أَ اَزَّايس ݣّن اَرَّاي ڒَاحقَّاش ڒْوقْث ثْقَارّب-د.
ࢲْرِيغ عَاوذ اَمشْنَاو ڒبْحَر ن جَّاج يخلّط اَك ثْمسِّي، بدّن خَاس يِنِّي يغڒْبن ڒْوَحْش ذ لْأَصْنَام نّس ذ رَّقم ن يِيسم نّس. كُڒ يجّن زَّايْسن يكسِّي يجّن ن ثْݣَامْبْرِيت ن أَربِّـي.
ذِي مَانَايَا لَابُد ڒفْهَامث: سبْعَا ن يقيُّوْعن نِثْنِي ذ سبْعَا ن يذُوْرَار إِي خف ثقِّيم ثمْغَارْث-أَ، أُو عَاوذ نِثْنِي ذ سبْعَا ن يزدْجِيذن.
يعْبَار ڒْحِيض نّس يُوْفَا ذَايس مِيَّا أُو اَربعَا أُو اَرْبعِين ن ذرَّاع، يعْنِي ڒَعْبَر لْمَلَاك نِّي اَم ڒَعْبَر ن بْنَاذم.