8 إِذن، مِين يتْخصَّان اَذ تݣّذ زمَّرغ نش اَش أَمَرغ س زْعَامث ذِي لْمَسِيح اَث تݣّذ،
وَاخَّا تفْتَخَرغ شْوَايْت س صَّرَاحَا-يَا خ سُّلْطَا نِّي إِي ذَانغ يُوْشَا سِيذِيثْنغ، وَلَكِن وَار تْسذْحِيغ شَا زِي مَانَايَا. سُّلْطَا-يَا يُوْشَا-ٱنغ-ت حمَا اَكنِّيو نْسجْهذ مَاشِي حمَا اَكنِّيو نرز.
نش تْسذْحِيغ زَعْمَا، نشِّين نضْعف وَار نْزمَّر أَ نخْذم اَمنِّي! قَّارغ نش زَعْمَا س ثُوْبُّوْهْڒِيَا-يَا قَا مڒْمِي مَا يزْعَم حَدّ اَزَّايس يفْتَخَر ؤُڒَا ذ نش اَزَّايس فْتَخَرغ.
إِذن، مڒَا غَارْنغ يجّن ن لْأَمَال اَم وَانِيتَا اَتَاف غَارْنغ يجّن ن زْعَامث.
أُو لَابُد عَاوذ وَار يتِيڒِي شَا جَارَاوم اَوَاڒ اَعفَّان نِغ ذ وَاوَاڒ يخْوَان نِغ ذ نُّكْتَا ذ ثَعفَّانْت؛ لَّا، ئِتْخصَّا اَذ يِيڒِي شُّكر إِ أَربِّـي.
ذِي ثنْدِينْت ن فِيلِيپِّـي ثسّْنم بلِّي تْعدَّان خَانغ ذِنِّي تْبُوْصَارن خَانغ. وَلَكِن نشِّين نْزَعم اَكِذْوم، تُوْغَا يتْعَاوَان-اَنغ أَربِّـي بَاش أَ نْبشَّر جَارَاوم س لْإِنْجِيل وَاخَّا شَان يِوْذَان تْعَارَّاضن-اَنغ.
وَار نخْس شَا يرْيَازن اَذَانغ شهَّارن: لَّا كنِّيو، لَّا شَان يرْيَازن نّغْنِي. نشِّين تُوْغَا نْزمَّر اَخَاوم نْزيَّار س سُّلْطَا نّغ اَم اَرُّسُل.