14 وَلَكِن نش وَار خْسغ شَا اَذ ݣّغ شَان ن ڒْحَاجث بْڒَا اَرَّاي نّش؛ نش خْسغ ڒْخِير نّش اَذَايِي د يَاس س ڒْخَاضَر نّش مَاشِي س يِجّن ن بزّز زَّايِي لَّا.
مڒَا بشَّرغ س ڒْخَاضَر ينُو، أَتَاف اَذَايِي يجَازَا أَربِّـي. مڒَا وَار يدْجِي بُو س ڒْخَاضَر ينُو، يعْنِي اَتَاف تݣّغ يجّن ن لْمسْؤُلِيَا بزّز خَافِي وَاهَا.
شُوْف، مَا يدْجَا شَا حَدّ اَذ يَاذف ذِي ڒْعَسْكَار اَذ يخْذم بْڒَا مَا اَذ يتْخَاڒس؟ لَّا! مَا يدْجَا شَا حَدّ اَذ يࢲُّو ثْزَايَارْث وضِيڒ بْڒَا مَا ٱذ يشّ ثِزوْرِين نّس؟ لَّا! مَا يدْجَا شَا حَدّ اَذ يَرْوس ثْحِيمرْث بْڒَا مَا اَذ يسو اَغِي نّس؟ لَّا!
لِأَنَّا وَار يدْجِي بُو نتْحكّم خ لْإِيمَان نْوم؛ لَّا، نْخدّم اَكِذْوم بَاش اَذ تْفَرْحم. أَقَا س لْإِيمَان نْوم إِي ثْبدَّام نِيشَان.
لِأَنَّا بْنَاذم مڒَا س ڒْخَاضَر نّس، مِين غَا يصدّق اَذ يتْوَاقْبڒ. وَلَكِن عْلَاحْسَاب مِين غَارس ذ اَݣْڒَا مَاشِي عْلَاحْسَاب مِين وَار غَارس.
س مَانَايَا ؤُفِيغ أُو لَابُد اَذ شجّْعغ أَيثْمَاثْنغ يِيْنَا إِي ذَايِي د يزْوَارن غَارْوم زِيش بَاش اَذ عذْڒن مَارَّا خ صَّذَاقَا-يَا ثَمقّْرَانْت إِي زِي ذَايِي ثْعَاهْذم زِي قْبڒ. أَمُّو اَذ تِيڒِي صَّذَاقَا-يَا مُوْجُوْدَا س وُوْڒَاون نْوم مَاشِي س بسِّيف.
كُڒ يجّن يتْخصَّا-يَاس اَذ يصدّق س مِين ينْوَا ذݣ وُوْڒ نّس مَاشِي س وخيَّاق نِغ س بسِّيف، مِينْزِي أَربِّـي يتخْس ونِّي يتْصدَّاقن س ڒفْرَاحث.