45 مڒَا ضَار نّش يتْسبَّاب-اَش ذِي شَان ڒفْضِيحث، قسّ-يث زَعْمَا. حْسن إِ شك اَذ تَاذْفذ جّنّث س يِجّن ن وضَار زِي مڒَا قِّيمن غَارك ثْنَاين ن يضَارن اَذ تْمنْضَارذ ذِي جَهنَّمَا.
شك فُوْس نّش نِغ ضَار نّش مڒَا يتْسبَّاب-اَش ذِي شَان ڒْمُعْصِيّث، قسّ-يث زَعْمَا نْضَر-يث. حْسن إِ شك اَذ تَاذْفذ جّنّث س يِجّن ن وفُوْس نِغ س يِجّن ن وضَار زِي مڒَا قِّيمن غَارك ثْنَاين ن يفَاسّن نِغ ثْنَاين ن يضَارن اَذ تْمنْضَارذ ذِي ثْمسِّي إِي وَار يخسِّين شَا عمَّارْص.
وَلَكِن نش قَّارغ-اَوم: مَارَّا ؤُو غَا يعَصْبن خ وُوْمَاس اَتَاف اَذ يتْوَاحْكم. ونِّي غَا يِينِين إِ وُوْمَاس: آي اَغْيُوْڒ، أَتَاف اَذ يتْوَاحْكم ذِي لْمَحْكَامَا ثَمقّْرَانْت. ذ ونِّي غَا يِينِين إِ وُوْمَاس: آي اَفْغُوْڒ، أَتَاف يسْذَاهدْج اَذ يرَاح غَار ثْمسِّي ن جَهنَّمَا.
شك فُوس نّش مڒَا يتْسبَّاب-اَش ذِي شَان ڒفْضِيحث، قسّ-يث زَعْمَا. حْسن إِ شك اَذ تَاذْفذ جّنّث س يِجّن ن وفُوْس زِي مڒَا قِّيمن غَارك ثْنَاين ن يفَاسّن اَذ تْمنْضَارذ ذِي جَهنَّمَا غَار ثْمسِّي إِي وَار يخسِّين شَا عمَّارْص.
{قَا ذِنِّي يكشَّاون وَار تْمتِّين شَا، ثِمسِّي وَار ثْخسِّي شَا.}