41 اَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: ونِّي ذَاوم غَا يُوْشن ڒْكَاس ن وَامَان ڒَاحقَّاش تذْفَارم لْمَسِيح اَتَاف اَذ يَاوِي لْأَجَر نّس وَار ث يتْضيِّيع شَا."
أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: ونِّي غَا يُوْشن غِير ڒْكَاس ن وَامَان ذ اَسمَّاض إِ شَان يِجّن زݣ يمزْيَانن-أَ ڒَاحقَّاش ذ اَمحْضَار ينُو، أَتَاف اَذ يَاوِي لْأَجَار نّس وَار ث يتْضيِّيع شَا."
أَذ د يَاس وزدْجِيذ اَذَاسن يِينِي: أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: مِين ثݣِّيم إِ يِجّن ن وُوْمَا ذ اَمزْيَان زݣ أَيثْمَا، ثݣِّيم-اَيِي-ت إِ نش.
وَامِي عِيْسَى يقِّيم وَاحْذس، سّقْسَان-ث يِنِّي ذَاس ينّْضن اَك ثنْعَاش ن يمحْضَارن خ ڒمْعَانِي-يَا.
لِأَنَّا مڒَا يتْخيَّاق وُوْمَاش س مَشَّا نِّي إِي تتّذ، أَتَاف شك وَار ثُوْݣُّوْرذ شَا نِيشَان س ڒمْحِبّث. وَار تݣّ شَا مَشَّا نّش ذ سَّبَاب إِي زِي غَا ينهْذم وُوْمَاش ونِّي مِيخ يمُّوْث لْمَسِيح.
أَمَّا كنِّيو، مڒَا يزدّغ ذَايْوم اَرُّوْح ن أَربِّـي، أَتَاف اَذ تْعِيشم خ وبْرِيذ ن اَرُّوْح اَتَاف وَار تݣّم اَرَّاي إِ طَّبِيعَا ثَعفَّانْت نْوم. أُو ونِّي وَار غَار يدْجِي اَرُّوْح ن لْمَسِيح، وَار يدْجِي شَا زِي لْمَسِيح.
وَلَكِن كُڒ يجّن نُّوْبث نّس: لْمَسِيح نتَّا ذ ثَفدْجَاحْث ثَمزْوَارُوْت. خْمِي د غَا يعْقب نتَّا، أَذ د تَاس نُّوْبث ن يِنِّي يدْجَان زَّايس نتَّا.
كنِّيو ن لْمَسِيح، أُو لْمَسِيح نتَّا ن أَربِّـي.
كنِّيو ثْخزَّرم غَار مِين د يتْبَانن خ وُوْذم وَاهَا. مڒَا شَان يِجّن متْأَكّد نتَّا زِي لْمَسِيح أُو لَابُد اَذ يفكَّر ؤُڒَا ذ نشِّين زِي لْمَسِيح أَم نتَّا.
مڒَا كنِّيو زِي لْمَسِيح اَتَاف كنِّيو ذ ثَارْوَا ن بْرَاهِيم غَارْوم لْوَارث نِّي عْلَاحْسَاب مِينْزِي ث يوْعذ سِيذِي أَربِّـي.
أُو يِنِّي يدْجَان ن عِيْسَى لْمَسِيح صَافِي صلّْبن طَّبِيعَا نِّي ثَعفَّانْت نْسن اَكذ شّهْوث ذ ڒْخَاضَر ن طَّبِيعَا-يَا.