12 ئِحْرق وُوْڒ نّس اَطَّاس ينَّا-ٱسن: "مَايمِّي يوْذَان ن ڒْوقْث-أَ تتَّارن لْعَلَامَا ثَمقّْرَانْت؟ أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: ئِوْذَان ن ڒْوقْث-أَ وَار ذَاسن تِيشّ بُو لْعَلَامَا ثَمقّْرَانْت، قَاع."
ڒبْعَاض ن يمْسڒْمَاذن ن شَّرِيعَا ذ ڒْحِزب ن يفَرِّيسِيْين نَّان-اَس إِ عِيْسَى: "آ لْمُعَلِّم، نخْس أَ نْࢲر يجّن ن لْعَلَامَا ذ ثَمقّْرَانْت زَّايك."
ئِوْذَان يعفَّانن ن ڒْوقْث-أَ يخدّْعن أَربِّـي تتَّارن لْعَلَامَا ثَمقّْرَانْت، وَلَكِن وَار ذَاسن يتْمُوْشِي إِلَّا لْعَلَامَا نِّي ن نَّبِي يُوْنس." سّنِّي يرُوْح يجِّي-ثن.
ئِخْزَر غَارْسن يعصّب، ئِخيّق ڒَاحقَّاش ؤُڒَاون نْسن قسْحن. ينَّا-ٱس إِ ورْيَاز نِّي: "سَرّح فُوْس نّش." يسَرّح-يث أُوْشَا يذْوڒ وفُوْس نّس يݣنْفَا.
يتْعجّب ڒَاحقَّاش لإِيمَان نْسن ذ وقْلِيل. سّنِّي يݣُّوْر يسڒْمَاذ زِي دْشَار غَار دْشَار إِي ث يُوْذْسن ذِنِّي.
ئِيْسِي ثِيطَّاوِين نّس غَار وجنَّا يسُّوْحرث ينَّا: "إِفَاتَح!" (أَوَاڒ-أَ يخس اَذ يِينِي تْوَارْزْمن.)
ئِجِّي-ثن عِيْسَى ينْيَا ذِي ثْغَرَّابُوْت يرُوْح غَار وجمَّاض-ين ن ڒبْحَر.
يَارَّا خَاسن عِيْسَى ينَّا-ٱسن: "آ يوْذَان ن ڒْوقْث-أَ إِي ذِي وَار يدْجِي بُو لْإِيمَان! مشْحَاڒ إِي كِذْوم غَا قِّيمغ أُو مشْحَاڒ ذَاوم غَا صْبَرغ؟ أَوِيم-اَيِي-ث-يد إِ نش."
وَامِي عْڒَاين اَذ يَاوض غَار ثنْدِينْت ن لْقُدْس، ئِࢲْرِي-ت يبْذَا يتْرُو خَاس.