37 تْعجّْبن اَطَّاس نَّان: مَارَّا مِين يتݣّ ذ اَصبْحَان. ئِتَارَّا حتَّا ذ يذهْشُوْرن تسْڒَان، حتَّا ذ يزيْنُوْنن سَّاوَاڒن."
ذِي ڒْوقْث إِي ذِي رُوْحن، شَان يِوْذَان ؤُوِين-اَس-د إِ عِيْسَى يجّن ن ورْيَاز ذ اَزيْنُوْن ذَايس جّنّ.
ذهْشن مَارَّا يوْذَان نِّي نَّان إِ وَايَاوْيَا: "مِين يعْنَا مَانَايَا؟ أَسرْمذ-أَ ذ جْذِيذ، ذَايس سُّلْطَا! يتْأَمَر ؤُڒَا ذ جْنُون يعفَّانن، تݣّن-اَس اَرَّاي."
ڒخْدّنِّي يبدّ خ يضَارن نّس ييْسِي ثَاسُّوْث نّس يفّغ زَّاث إِ يِوْذَان مَارَّا. قِّيمن كُڒْشِي ذهّْشن حمّْذن أَربِّـي نَّان: "عمَّارْص مَا نࢲْرَا مَانَايَا يوْقع زِي قْبڒ."
ݣّْوْذن اَطَّاس نَّان إِ وَايَاوْيَا: "مِين يعْنَا وَانِيتَان؟ ؤُڒَا ذ اَرِّيح ذ ڒبْحَر تْطَاعَان-اَس!"
ڒخْدّنِّي ثكَّر ثْحنْجِيرْث نِّي ثبْذَا ثݣُّوْر. غَارس ثنْعَاش يسݣّْوُوْسَا. قِّيمن تْعجّْبن اَطَّاس.
ئِنْيَا اَكِذْسن ذِي ثْغَرَّابُوت، يرْسَا اَرِّيح. تْعجّْبن اَطَّاس ذِي نّفْس نْسن
ئِوصَّا-ثن ينَّا-ٱسن وَار تْعَاوَاذم مَانَايَا إِ حَدّ. وَلَكِن نِثْنِي مشْحَاڒ مَا يوصَّا-ثن تْخبَّرن خَاس اَطَّاس.
ذِي ڒِيَّام نِّي، مُوْنن-د خَاس عَاوذ ڒْغَاشِي اَطَّاس أُو نِثْنِي وَار غَارْسن مِين غَا شّن. ئِڒَاغَا-د عِيْسَى إِ يمحْضَارن نّس ينَّا-ٱسن:
نشِّين حكّْمن خَانغ نِيشَان، نسْذَاهدْج لْحُكم-أَ عْلَاحْسَاب مِين نݣَّا. وَلَكِن اَرْيَاز-أَ وَار يݣِّي شَا مِينْخف."
وَامِي ࢲْرِين ڒْغَاشِي نِّي مِين يݣَّا بُوْلُس، عيّْضن س لُّغَا ن لِيقُوْنْيَا نَّان قَا أَربِّـيثن ذوْڒن ذ يوْذَان هْوَان-د غَارْنغ!