35 ڒخْدّنِّي إِي ݣنْفَان يمجُّوْنن نّس يضْڒق يڒس نّس، ئِبْذَا يسَّاوَاڒ نِيشَان.
ئِضَرْغَاڒن تْوَاڒَان، ئِزحَّافن ݣُّوْرن، يِنِّي إِي ذِي يدْجَا جْذَام ݣنْفَان، ئِذهْشُوْرن تسْڒَان، يِنِّي يمُّوْثن تْنكَّرن-د، ڒْمُسَاكِين تْوَابشَّارن.
ڒخْدّنِّي يبدّ خ يضَارن نّس ييْسِي ثَاسُّوْث نّس يفّغ زَّاث إِ يِوْذَان مَارَّا. قِّيمن كُڒْشِي ذهّْشن حمّْذن أَربِّـي نَّان: "عمَّارْص مَا نࢲْرَا مَانَايَا يوْقع زِي قْبڒ."
ئِيْسِي ثِيطَّاوِين نّس غَار وجنَّا يسُّوْحرث ينَّا: "إِفَاتَح!" (أَوَاڒ-أَ يخس اَذ يِينِي تْوَارْزْمن.)
ئِوصَّا-ثن ينَّا-ٱسن وَار تْعَاوَاذم مَانَايَا إِ حَدّ. وَلَكِن نِثْنِي مشْحَاڒ مَا يوصَّا-ثن تْخبَّرن خَاس اَطَّاس.