2 ࢲْرِين شَان يمحْضَارن نّس تتّن اَغْرُوْم بْڒَا مَا ٱذ سِيرْذن يفَاسّن، يعْنِي بْڒَا مَا ٱذ ݣّن ڒُوْضُو نِّي.
"مَايمِّي يمحْضَارن نّش بطّْڒن لْعَادَاث ن ڒجْذُوْذ نّغ؟ مَايمِّي وَار سِيرِيذن شَا يفَاسّن نْسن قْبڒ مَا ٱذ شّن اَغْرُوْم."
سّقْسَان-ث يفَرِّيسِيْين ذ شَان يمْسڒْمَاذن ن شَّرِيعَا نَّان-اَس: "مَايمِّي يمحْضَارن نّش وَار تݣّن شَا لْعَادَاث ن ڒجْذُوذ نّغ؟ مَايمِّي وَار سِيرِيذن شَا يفَاسّن نْسن قْبڒ مَا ٱذ شّن اَغْرُوْم؟"
أَفَرِّيسِي نِّي يتْعجّب وَامِي يُوْفَا عِيْسَى وَار يسِيرذ شَا يفَاسّن نّس قْبڒ مَا ٱذ يشّ.
ينَّا-ٱسن: "قَا ثسّْنم بلِّي يسْرَائِيلِيْين غَارْسن حْرَام اَذ خلّْطن اَك ڒْبَارَّانِي نِغ اَذ اَذْفن ثَدَّارْث نْسن. وَلَكِن أَربِّـي يسْفَاهم-اَيِي-د قْبڒ وَار قَّارغ إِ حَدّ قَا شك حْرَام نِغ مكْرُوْه.
نِّيغ-اَس: لَّا وَالُو آ سِيذِي! نش عمَّارص وَار ݣِّيغ ذݣ وقمُّوْم ينُو مِين يدْجَان حْرَام نِغ مكْرُوْه.
نش سّْنغ أُو مْتيّْقن ذِي سِيذِيثْنغ عِيْسَى اَقَا مِين نتّت وَار ذَايس بُو شَان ڒْحَاجث حْرَام. وَلَكِن يتِيڒِي حْرَام خ ونِّي إِي ت يتْوَاڒَان حْرَام.
ئِي كنِّيو، مِين تْفكَّرم؟ مشْحَاڒ إِي غَا يِيڒِي لْعِقَاب إِݣ يسْذَاهدْج ونِّي يسحْقَارن مِّيس ن أَربِّـي، ئِسخْنز يذَامّن ن ڒْعَهذ نِّي إِي زِي يتْوَاسِّيصْفَا، يزبّڒ أَرُّوْح ن اَرْضَا!
وَار ذِنِّي تَاذف ؤُڒَا ذ يجّن ن ثْمسْڒَايْث ثْوسّخ نِغ ذ يكْرُوْشَارن نِغ ذ يِنِّي يقَّارن يخرِّيقن. أَذ اَذْفن ذِنِّي غِير يِنِّي غَار دْجَان يسمَاون نْسن زمّْمن ذِي لْكِتَاب ن ثُوْذَارْث ن يِزْمَار.