40 ضحْشن خَاس، ئِكَّر عِيْسَى يسُوْفغ-يثن مَارَّا سّنِّي. يُوْوِي اَكِذس ذِنِّي بَابَاس ذ يمَّاس ن ثْحنْجِيرْث نِّي ذ يِنِّي يرُوْحن اَكِذس. يُوْذف مَانِي ثدْجَا ثْحنْجِيرْث نِّي.
مَا ذِنِّي شَا ن ثْمسْڒَايْث يتَاذْفن اَقمُّوْم تْحَارَّام بْنَاذم؟" ينَّا-ٱسن: "لَّا، مِين د يتفّْغن زݣ وقمُّوْم اَقَا مَانَاينِّي إِݣ يتْحَارَّامن بْنَاذم."
وَار تِيشّث شَا مِين يقدّْسن ن أَربِّـي إِ يقْزِينن حمَا وَار غَارْوم د تعْقِيبن اَكنِّيو مزّْقن. وَار نطّرث شَا جُّوْهَر نْوم زَّاث إِ يڒْفَان حمَا وَار خَاسن عفّْسن شَا.
وَامِي يُوْذف ينَّا-ٱسن: "مَايمِّي ثسْغُوْيِيْوم، مَايمِّي ثتْرُوْم؟ أَقَا ثَحنْجِيرْث-أَ وَار ثمُّوْث شَا، ثطّص وَاهَا!"
ئِطّف-اَس ذݣ وفُوْس إِ ثْحنْجِيرْث نِّي ينَّا-ٱس: طَلِيثَا قُوْمِي، يعْنِي آ ثَحنْجِيرْث كَّر.
ڒْحِزب ن يفَرِّيسِيْين نِثْنِي زݣ يِنِّي يتخْسن تْمنْيَاث، وَامِي سْڒِين إِ مَارَّا مَانَايَا ضحْشن خَاس.
يِيْنَا وَامِي تسْڒَان خ يِوْذَان اَذ د كَّرن زِي ڒْموْث ذِي لْقِيَامَا ضحْشن ڒبْعَاض خَاسن، وَلَكِن ڒبْعَاض نّغْنِي نَّان-اَس قَا نشِّين نخْس اَذَاش نْصنّط ثْوَاڒَا نّغْنِي خ مَانَايَا.