39 وَامِي يُوْذف ينَّا-ٱسن: "مَايمِّي ثسْغُوْيِيْوم، مَايمِّي ثتْرُوْم؟ أَقَا ثَحنْجِيرْث-أَ وَار ثمُّوْث شَا، ثطّص وَاهَا!"
ينَّا-ٱسن عِيْسَى: "فّْغم سَّا! أَقَا ثَحنْجِيرْث-أَ وَار ثمُّوْث شَا، ثطّص وَاهَا!" ڒخْدّنِّي بْذَان ضحّْشن خَاس.
وَامِي ؤُوْضن غَار ثدَّارْث ن اَرَّايس نِّي ن ثمْزِيذَا، ئِتْوَاڒَا عِيْسَى ذِنِّي لْهَرَج ذ يِوْذَان تْرُوْن سْغُوْيِيْون اَطَّاس.
ضحْشن خَاس، ئِكَّر عِيْسَى يسُوْفغ-يثن مَارَّا سّنِّي. يُوْوِي اَكِذس ذِنِّي بَابَاس ذ يمَّاس ن ثْحنْجِيرْث نِّي ذ يِنِّي يرُوْحن اَكِذس. يُوْذف مَانِي ثدْجَا ثْحنْجِيرْث نِّي.
ئِهْوَا-د بُوْلُس يُوْذَاڒ غَارس ييْسِي-يث-يذ س يفَاسّن. ينَّا-ٱسن: وَار تݣّْوْذم شَا، أَقَا يعْقب-اَس-د بُوْحْبڒ نّس.
س مَانَاينِّي ذِنِّي اَطَّاس جَارَاوم إِݣ يدْجَان ضعْفن هڒْشن، شَان ڒبْعَاض زَّايْوم مُّوْثن.
نتَّا يمُّوْث خَانغ بَاش أَ ندَّر اَكِذس وَاخَّا نشِّين نْفَاق نِغ نطّص ذݣ ونْضڒ.