5 ؤُذْفنْت غَار يِيفْرِي ن ونْضڒ نِّي ؤُفِينْت يج وحنْجِير يقِّيم خ جِّهث ثَفُوْسِيث، يݣَّا اَرُّوْض ذ اَشمْڒَار أُو قِّيمنْت ذهْشنْت اَطَّاس.
ؤُذم نّس يتْشعْشِيع س نُّوْر اَم وَاسَّام، أَرُّوْض نّس نتَّا ذ اَشمْڒَاڒ اَمشْنَاو اَذْفڒ.
ذهْشن مَارَّا يوْذَان نِّي نَّان إِ وَايَاوْيَا: "مِين يعْنَا مَانَايَا؟ أَسرْمذ-أَ ذ جْذِيذ، ذَايس سُّلْطَا! يتْأَمَر ؤُڒَا ذ جْنُون يعفَّانن، تݣّن-اَس اَرَّاي."
يُوْوِي اَكِذس بُطْرُس ذ يَعْقُوْب ذ يُوْحَنَّا، ئِبْذَا يتْنخْڒع يتْخيَّاق.
وَامِي خْزَرنْت، ؤُفِينْت اَزْرُو نِّي يتْوَاكّس أُو نتَّا ذ اَمقّْرَان اَطَّاس.
وَامِي ࢲْرِين عِيْسَى، مَارَّا ڒْغَاشِي نِّي ذهْشن ؤُزّْڒن غَارس اَخَاس سدْجْمن.
زَكَرِيَا وَامِي ث يࢲْرَا ينخْڒع، ئِݣّْوذ.
ڒخْدّنِّي يُوْذف ومحْضَار نِّي يزْوَارن غَار يِيفْرِي ن ونْضڒ، يࢲْرَا مَانَاينِّي يُوْمن.