11 وَامِي ذَاسن ثْعَاوذ ثنَّا-ٱسن قَا ࢲْرِيغْ-ث يدَّر، وَار ت ؤُمِينن شَا.
وَامِي ث ࢲْرِين، سجّْذن-اَس وَلَكِن ذِنِّي ڒبْعَاض عَاذ شكّن.
يَارَّا خَاسن عِيْسَى ينَّا-ٱسن: "آ يوْذَان ن ڒْوقْث-أَ إِي ذِي وَار يدْجِي بُو لْإِيمَان! مشْحَاڒ إِي كِذْوم غَا قِّيمغ أُو مشْحَاڒ ذَاوم غَا صْبَرغ؟ أَوِيم-اَيِي-ث-يد إِ نش."
أَرُّسُل-أَ وَار ؤُمِينن شَا ثِمْغَارِين نِّي مِينْزِي فكَّرن نِثنْتِي سَّاوَاڒنْت وَاهَا.
نِثْنِي قِّيمن عَاذ وَار ؤُمِينن شَا مِين يوقْعن مِينْزِي فَرّْحن ذهّْشن. أُوْشَا ينَّا-ٱسن: "مَا ذَا شَان لْمَكْلَا اَت شّغ؟"
نَّان-اَس يمحْضَارن نِّي نّغْنِي قَا نࢲْرَا سِيذِيثْنغ! ئِكَّر تُوْمَا ينَّا-ٱسن: "مڒَا وَار ࢲْرِيغ شَا لْأَثَر ن يمسْمِيڒن ذݣ يفَاسّن نّس اَذ ݣّغ ضَاض ينُو ذݣ ومْشَان ن يمسْمِيڒن نِّي، أَذ سرْسغ فُوْس ينُو خ وغزْذِيس نّس، وَار تِيمْنغ شَا."