39 ئِجّن ن وعَسْكَارِي ذ اَمقّْرَان ن اَرُّوْمَانُوْس يبدّ ذِنِّي زَّاثس يࢲْرَا ڒْموْث إِݣ يݣَّا عِيْسَى ينَّا: "أَثرَّاس-أَ ذ صَّح ذ مِّيس ن أَربِّـي."
ئِتْوكّڒ خ أَربِّـي؛ مڒَا يرْضَا خَاس أَربِّـي اَث يسنْجم ڒخُّو! ڒَاحقَّاش ينَّا: نش ذ مِّيس ن أَربِّـي."
أَعَسْكَارِي نِّي اَمقّْرَان ن اَرُّوْمَانُوْس ذ يِنِّي اَكِذس يحطَّان عِيْسَى ࢲْرِين زِّينْزَال نِّي ذ مِين يوقْعن، ݣّْوْذن اَطَّاس نَّان: "وَانِيتَا ذ مِّيس ن أَربِّـي ذ صَّح!"
ذِي ثنْدِينْت ن قَيْصَارِيَا تُوْغَا ذِنِّي يجّن ن ورْيَاز قَّارن-اَس كُوْرْنِينْيُوْس. نتَّا ذ يجّن ن وعَسْكَارِي ذ اَمقّْرَان ن اَرُّوْمَانُوْس اَقَاث ذݣ يِجّن ن لْفِرْقَا ن ڒْعَسْكَار ؤُمِي قَّارن <أَطَالْيَان.>
وَلَكِن اَعسْكَارِي نِّي اَمقّْرَان يخس اَذ يسنْجم بُوْلُس، ئِسْبدّ-يثن خ مِين خْسن اَذ ݣّن. يُوْمَر يِنِّي يسّْنن اَذ عُوْمّن اَذ نضْون ذ يمزْوُوْرَا حمَا اَذ فّْغن غَار ڒْبَرّ.